Zbroje, broń sieczna i palna, przybory jeździeckie, łowieckie, kostiumowe.

391 (182) Szyszak zośmiobocznie kutą czaszką, cały  trawioną ornamentyką okryty i złotem szmelcowany, po środku  każdego z ośmiu pól trójkątnych czaszki kamień osadzony  w złocistej rozecie (kilku kamieni brak); z ochroną na kark  o pięciu folgach, nausznikami bez folg o wypukłych dziurkowanych środkach w formie gruszkowatej, z daszkiem szpiczasto ściętym i prętem ochronnym, zakończonym w grot  nieco przegięty i grzbietem przedzielony. Ochrona karku, nauszniki, daszek i pręt tak samo jak czaszka rzęsistym trawionym ornamentem okryte i złotem szmelcowane. Z tyłu czaszki  szkofia na pióra. Wiek XVI. Hr. Benedykt Tyszkiewicz w Paryżu. 

392 (225) Szyszak skrzydlaty hussarski, z prętem, nausznikiem i ochroną na kark o czterech folgach; skrzydła  wachlarzowe z okienkami. Wiek XVII. Edward Oczosalski we Lwowie. 

393 (396) Hełm miedziany wykuwany i trawiony, szpiczasty; w pięciu polach postaci jezdnych i pieszych wojowników, szkofia w karpie łuski. Wysokość 410 mm. Hr. Władysław Zamojski w Kórniku. 

394 (790) Hełm (misiurka) karacenowy, łuski nabijane bronzowemi rozetami. Wiek XVII. Wysokość 150 mm.,  średnica 200 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

395 (395) Misiurka z czepcem z żelaznych zagłabianych (nitowanych) ogniwek; sama misiurka żelazna, cała pokryta srebrem pozłocistem, rzeźbionem w kwiaty i niellowanem. Wiek XVII. Średnica misiurki 170 mm., długość czepca  375 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

396-7 (796) Dwie zbroje hussarskie, jednakowe, bronzowemi listewkami i guzikami ozdobione, każda złożona z hełmu, obojczyka, naramienników, kirysa, naplecznika i karwaszy.  Hełmy z grzebieniami, folgowanemi ochronami na kark, nausznikami o sercowych okienkach iz prętami zakończonemi w szerokie łopatki; na obojczykach i kirysach krzyże. Przy naplecznikach skrzydła hussarskie. Wiek XVII. Książę Eustachy Sanguszko w Podhorcach. 

398 (224) Zbroja ozdobiona bronzowemi rozetami i guziczkami, złożona z napierśnika, obojczyka, naramienników i karwaszy; na napierśniku krzyż kawalerski, na obojczyku  tożsamo. Wiek XVII. Edward Oczosalski we Lwowie. 

399 (219) Zbroja stalowa, bronzowemi listewkami okowana, złożona z napierśnika, naplecznika, obojczyka, naramienników i karwaszy; napierśnik o trzech żebrach, ozdobionych lwiemi łbami. Na obojczyku trzy gałązki winogradu  z bronzu, hełm ozdobiony listewkami i rozetami również z bronzu, z daszkiem, grzebieniem, czterofolgową ochroną karku i nausznikami o sercowych okienkach. Wiek XVII. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie.

400 (218) Zbroja stalowa złożona z blachu przedsobnego i tylnego, naramienników, karwaszy i hełmu - wszystko ozdobione bronzowemi okuciami i rozetami. Na blachu  przednim o trzech żebrach (napierśniku) z prawej strony postać św. Jana Nepomucena z bronzu, z lewej krzyż kawalerski; naplecznik również o trzech żebrach. Hełm (misiurka)  od góry do dołu żłobkowany z szkofią bronzową na pióra,  ozdobiony postacią św. Michała z mieczem w prawej dłoni  iz kulą w lewej, na kuli napis VT DEVS. Wiek XVII. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

401 (145) Zbroja cała w żebra czyli folgi, łebkami  lwiemi i rozetami nabijana, złożona z blachu przedniego i tylnego, naramienników i obojczyka. U naramienników wisiorki skrzydełkowe, na obojczyku orzeł z okiem Opatrzności  po środku. Wiek XVII. Wysokość napierśnika 400 mm, szerokość 550 mm., wysokość naplecznika 470 mm., szerokość  710 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

402 (35) Zbroja nabijana bronzem, złożona z napierśnika, obojczyka, naramienników i misiurki; na napierśniku  ozdobionym bronzowemi rozetami, guziczkami i szlakami, po  lewej stronie św. Jerzy z bronzu w okrągłem perełkowem  obramieniu. Wiek XVII. Długość napierśnika 411. mm., szerokość 500 mm. Józef Skarbek Borowski w Drohomyślu. 

403 (507) Zbroja stalowa, złożona z napierśnika i naplecznika, naramienników, obojczyka, hełmu i karwaszy; bronzowemi listewkami i rozetami ozdobiona; na przednim pancerzu krzyż bronzowy w kole i Matka Boska, na obojczyku  krzyż kawalerski; hełm z ochroną na kark i nausznikami. Długość napierśnika 430 mm. Książę Adam Sapieha w Krasiczynie. 

404 (720) Zbroja ks. Mikołaja Radziwiłła, czarna,  gładka, złożona z kirysa, naplecznika, obojczyka i naramienników, rękawic i karwaszy, bez hełmu. Kirys bez ozdób,  z grzbietem, nieżebrowany, nagolenniki o siedmiu folgach. Wiek XVI. Długość kirysa 370 mm., długość całego półzbrojka  745 mm. Muzeum cesarskie w Wiedniu. 

405 (618) Zbroja żelazna bronzowemi listewkami ozdobiona; złożona z kirysa, naplecznika, obojczyka i naramienników; hełm z ochroną o pięciu folgach, z nausznikami o sercowych okienkach; kirys na cztery żebra z krzyżem bronzowym; na obojczyku także krzyż bronzowy. Wiek XVII. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

406 (784) Zbroja złożona z kirysa, z niepełnego naplecznika i naramienników; kirys o trzech żebrach, bronzowemi rozetami i guzami nabijany, po lewej stronie bronzem  inkrustowany napis w obwodzie koła: VERBUM CARO FACTVM EST. IN NOMINE SS. INDIV. TRINITATIS. Naramienniki całe żebrowane z wachlarzykowemi wisiorkami. Wiek XVII. Wysokość  390 mm. Hr. Jerzy Borkowski we Lwowie. 

407 (788) Kirys gładki o dwóch żebrach bronzowemi  rozetami ozdobiony, z krzyżem bronzowym natłaczanym na  przedzie. Wiek XVII. Długość 410 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

408 (602) Zbroja żelazna ciemna, bronzami nabijana,  złożona z kirysa, naplecznika i misiurki. Wiek XVII. Piotr Umiński w Krakowie. 

409 (506) Zbroja karacenowa czyli brygantyna z łusek stalowych w formie pudełkowej wykuwanych, złożona  z płatu przedniego i tylnego, obojczyka, naramienników, szyszaka i dwóch rękawic. Szyszak z łusek tego samego kształtu  z daszkiem, nausznikami i ochroną karku, z szparą na pręt, którego brak, ozdobiony rozetami bronzowemi, złocistem  rytowanem okrągłem denkiem ; naramienniki na czerwonym  aksamicie, którym także oba płaty u dołu obrąbione. Wiek  XVII. Książę Adam Sapieha w Krasiczynie. 

410 (722) Karacena z dużych gładkich łusek stalowych na skórze, bez tylnego płatu, z obojczykiem i naramiennikami; na obojczyku przybity herb Habdank, rytowany na  pozłacanej tarczy. Do ni j misiurka łuskami kryta, konicznej  formy, z prętem o szerokiej, zarąbionej łopatce bez okienka i para rękawic. Wiek XVII. Długość 580 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

411 (136) Karacena (zbroja łuskowa), z łusek płaskich  stalowych, okrągło ściętych, rozetkami bronzowemi ozdobionych, do skóry nitowanych, złożona z dwóch płatów, tj. napierśnika i naplecznika, tudzież z obojczyka, naramienników i misiurki. Na napierśniku po lewej stronie krzyż pozłocisty  z napisem Pro Deo Patria et Rege po środku (dodany później);  na naramiennikach miedziane lwie maskarony, na obojczyku  mały maskaron pozłacany. Misiurka z łusek do blachy nitowanych, z szkofią srebrną, rytowaną i kameryzowaną kamieniami; w szkofii kita włosienna. Wiek XVII. Wysokość napierśnika 450 mm., szerokość 510 mm., wysokość naplecznika  500 mm., szerokość 570 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

412 (517) Koszulka pancerna z kółek stalowych, zagłabianych, z kołnierzem i krótkiemi rękawkami. U kołnierza  szlaczek z kółek bronzowych, u dołu koszulki ząbki z takichże kółek. Wiek XYII. Długość 860 mm., szerokość z rękawami 940 mm. Książę Adam Sapieha w Krasiczynie. 

413 (397) Koszulka pancerna z subtelnych ogniwek  stalowych i srebrnych zagłabianych w deseń spojona, z kołnierzem srebrnym, z rękawami, cała ozdobiona falerami złocistemi niellowanemi, tudzież narzucona gwiazdkami srebrzystemi i złocistemi. Wiek XVII. Długość 890 mm., szerokość  z rękawami 1430 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

414 (98) Kolczuga z stalowych podwójnych ogniwek  wkręcanych z rękawami. Wiek XVII. Długość 590 min., szerokość z rękawkami 680 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

415 (789) Para karwaszy gładkich, bronzowemi listewkami obwiedzionych. Wiek XVII. Długość 325 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

416 (724) Ryngraf w kształcie heraldycznej tarczy,  wypukły; na tarczy żelaznej osadzony pozłocisty rytowany obraz Matki Boskiej z blachy miedzianej, brzegi tarczy żelazne,  tworzące ramy obrazu, ozdobione panopliami inkrustowanemi złotem: na środkowych tarczach panoplij krzyże podwójne. Wiek XVII. Wysokość 240 mm., szerokość 240 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

417 (566) Ryngraf konfederacki blaszany, wypukły, po  rogach zaokrąglony, bokami ścięty, malowany; z jednej strony Matka Boska z lilią w ręku, u góry napis: SVB TVVM SANCIISSIMUM PRAESIDIUM CONFUGIMUS; u dołu CONTERE VIRGO IMMACULATA CAPUT INIMICORUM TVORV(M) a jeszcze niżej: 

Zwyciężyć albo umrzeć za nasze wolności Pięknie jest pod tym hasłem złożyć ciało, kości, Dopomóż aby święcie twoia rosła chwała, A gdy zginę, o Duszy pamiętaj Michała. 

Z drugiej strony (wklęsłej) Chrystus na krzyżu, nad nim napis MEMENTO MORI, u dołu CONTERE FO RTITU DIN EM INIMICORVM ECCLESIAE, a jeszcze niżej: Jezu Miłości moia na krzyżu rozpięty, Dai najmężniej obstawać broniąc wiary świętey, A jeśli mi śmierć zeszlesz, nic milszego nad nię, Bo z wyroku Twoiego ten los na mnie padnie. Koniec w. XVIII. Długość 320 mm., szerokość 24-5 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie.

418 (766) Ryngraf malowany na blasze złocistej wypukły z Matką Boską i popiersiami Świętych w obwodzie. Wysokość 420 mm., szerokość 450 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

419 (308) Ryngraf z blachy miedzianej, wypukły, pancerzowy, złocony i rytowany; po środku Najśw. Panna olejno  malowana, z podpisem SVB TVVM PRESIDIVM; u góry i po bokach Trójca św. i dwunastu Świętych Pańskich, u dołu rytowana armatura z krzyżem kawalerskim i napisem po środku: IN HOC SIGNO VINCES. Po drugiej wklęsłej stronie malowidło  olejne: Chrystus upadający pod krzyżem. W. XVIII. Wysokość 340 mm., szerokość 260 mm. Włodzimierz Mochnacki we Lwowie. 

420 (232) Ryngraf mały, owalny, na blasze malowany, w srebro oprawny; po jednej stronie Matka Boska z Chrystusem (Kazańska), u spodu napis ruski; po drugiej stronie  św. Mikołaj. Wick XVIII. Wysokość 85 mm., szerokość 73 mm. Józef Skarbek Borowiki w Drohomyślu.

421 (721) Tarcza okrągła, wypukła, srebrna, pozłocista,  blachą żelazną podbita, kuta koncentrycznie w pręgi, naśladujące oplecione pręty tarczy trzcinowej czyli t. zw. kałkanu.  Na szczycie wykuty herb Janina pod królewską koroną, otoczony cyframi I. III. D. G. R. P. (Ioannes III., Dei Gratia Rex Poloniae). Średnica tarczy 520 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

422 (135) Tarcza trzcinowa, czyli t. zw. katkan, oplatana wzorzysto srebrną nicią i jedwabiem; czaszka czyli t. zw. uchwat srebrny wykuwany i rytowany w spiralne od środka  ku końcowa wybiegające wstęgi, ornamentowane kwiatami i  liśćmi. Podszewka jedwabna z woreczkiem poduszkowym. Wiek XVJI. Średnica uchwatu 210 mm., średnica tarczy 670 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

423 (486) Kałkan, czyli tarcza z figowych, jedwabiem i  srebrną nicią w deseń okręcanych prętów, wypukła, okrągła, ozdobiona dokoła ośmiu gałązkami, ułożonemi z achatów inkrustowanych złotem, i ośmiu dużemi turkusami w formie liści, również złotem inkrustowanemi ; czaszka czyli t. zw. uchwat  srebrny, pozłocisty, rytowany w arabeski i niellowany, sadzony turkusami i karneolami z inkrustowanym złotym ornamentem, po środku maskaron rznięty w koralu. Wiek XVII. Średnica  600 mm. Hr. Andrzej Potocki w Krakowie. 

424 (786) Tarcza, t. zw. kałkan, z prętów owijanych  srebrem i jedwabiem, składających się na ornamenta wschodnie, nabijana rozetami, złotem inkrustowanemi; uchwat (czaszka) okrągły, wypukły, stalowy, rzeźbiony i złotem nabijany; w środku i obwodzie złote napisy tureckie. Wiek XVII. Średnica 670 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

425 (787) Tarcza żelazna gładka, rozetkami żelaznemi  ozdobiona. Wiek XVII. Średnica 520 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

426 (404) Miecz (koncerz) z rękojęścią krzyżową; rękojęść z lanego żelaza z ornamentami z zwierząt i roślin, guz w formie głowy rycerza, jelce ku górze zakrzywione, głowami fantastycznemu zakończone; głownia prosta, zażłobiona, z trawionemi ornamentami na dolnej części po obu stronach. Pochwa żelazna z jednej strony wykuwana i wycinana przejrzysto w rozety i arabeski z dwoma rycerzami (w popiersiu  i całej postaci); z drugiej strony rytowana en losanges. Długość główni 780 mm., długość miecza 1120 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

427 (742) Miecz ceremonialny miasta Lwowa z rękojęścią żelazną długą, skórą obszyty; głownia z trawionemi  ornamentami, herbem miasta Lwowa i nazwiskiem miecznika  Piotra Węgrzyna. Wiek XVI. Długość 1580 mm. Muzeum historyczne miasta Lwowa. 

428 (134) Miecz mieszczański z rękojeścią krzyżową, sznurem okręcaną, z głowicą rżniętą w stali t. zw. czosnkową; krzyż ku dołowi wygięty. Głownia obosieczna, prosta,  z grzbietem po środku, z gmerkiem mieszczańskim lwowskim it. zw. wilczą marką, nabijaną bronzem. Wiek XVI. Długość główni 850 mm, długość miecza 1020 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

429 (133) Miecz z jelcem Żelaznem, złożonem z krzyża,  kosza i zastawki, rękojeść długa, skórą okryta, z guzem t. zw.  modrzykowym. Głownia prosta, przy osadzie u tylca fałdowana, z herbikiem mieszczańskim lwowskim, t. zw. wilczą marką  i stempelkiem w kształcie orzełka. Wiek XVII. Długość główni 1090 mm., długość miecza 1340 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

430 (882) Koncerz z długą, dwuręczną rękojeścią i gładką głowicą, t. zw. modrzykową, głownia wązka obosieczna, od grzbietu ku ostrzom ścięta, szpiczasto zakończona. Wiek  XVI. Długość główni 1135 mm., długość koncerza 1555 mm. Magistrat miasta Tarnowa. 

431 (743 a) Miecz katowski miasta Lwowa z rękojęścią krzyżową bronzową, drutem okręcaną, w pochwie skórzanej bronzem okutej. Wiek XVI. Długość 1110 mm. Muzeum historyczne m. Lwowa. 

432 (743 b) Miecz katowski miasta Lwowa z rękojeścią krzyżową żelazną, skórą okrytą, w pochwie skórzanej  bronzem okutej. Wiek XVI. Długość 1060 mm. Muzeum historyczne m. Lwowa. 

433 (607) Miecz katowski; rękojęść długa skórą wyciskaną pokryta, z głowicą płaską okrągłą, wycinaną w promienie; głownia szeroka, przez środek podwójnie zażłobiona, ku sztychowi węższa, obosieczna, z ornamentami bronzowym drutem nabijanemi i literami R. R. R. R. Wiek XVII. Długość główni 1000 mm., długość miecza 1330 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

434 (606) Miecz katowski z rękojeścią krzyżową drutem miedzianym oplecioną, z głowicą o dwóch twarzach ludzkich; jelce mosiężne, dwoma maskaronami zakończone; głownia szeroka, gładka, obosieczna, u dołu ścięta. Pochwa skórzana. Wiek XVII. Długość główni 910 mm., długość miecza  1190 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

435 (881) Miecz katowski z rękojeścią długą krzyżową,  z rżniętą w ośm żłobków i tyleż okienek głowicą; jelce gładkie, przy końcach rozszerzone; głownia gładka szeroka, ku sztychowi węższa, z marką wilczą. Wiek XVI. Długość główni  915 mm., długość miecza 1185 mm. Magistrat miasta Tarnowa. 

436 (74) Miecz katowski rękojeścią długą, skórą powleczoną, o krótkim krzyżu stalowym; głownia szeroka, gładka, bez ozdób i napisów. Wiek XVII. Długość główni 690 mm.,  długość miecza 930 mm. Gmina miasta Podhajec. 

437 (202) Miecz katowski z rękojeścią krzyżówką (bez oprawy); głownia prosta. Wiek XVII. Długość główni 700  mm., długość miecza 950 mm. Gmina miasta Bełza.

438 (20) Szabla z koszem i rękojęścią skórą powleczoną; głownia lekko krzywa ku sztychowi obosieczna; przy osadzie z obu stron opatrzona podzieloną dewizą: Król z Narodem - Naród z Królem. Pochwa żelazna gładka. Wiek XVIII.  Długość główni 811 mm., długość całej szabli 1110 mm. Artur Zaremba Cielecki w Porchowej. 

439 (114) Szabla o jelcu srebrnem pozłocistem, bogato rzeźbionem, złożonem z krzyża, pałąka i pierścienia (palucha); rękojęść w zielony aksamit oprawna, do połowy złocistym łańcuszkiem opasana, z rzeźbionym złocistym kapturem. Głownia lekko zakrzywiona, z marką J. P. D . Z. przy osadzie, u tylca podwójnie fałdowana, tylec sam przy osadzie w cztery rowki i ośm kółek wyżłobiony. Pochwa z czarnej skóry, okucie srebrne rzeźbione i złocone, złożone z dwóch skówek i trzewika. Wiek XVJII. Długość główni 870 mm.,  długość szabli 1020 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

440 (115) Szabla o jelcu srebrnem, złoconem i niellowanem, złożonem z krzyża, pałąka i pierścienia (palucha); rękojęść skórą czarną okryta z srebrnym również złoconem i niellowanym kapturkiem; głownia lekko krzywa, z obu stron żłobiona, u tylca częściowo fałdowana, ku sztychowi  obosieczna, u osady rytowana. Pochwa z czarnej skóry, okucie złożone z szyjki, dwóch skówek i trzewika, srebrne, wypukło modelowane, pozłociste i niellem ozdobione. Koniec  w. XVII. Długość główni 710 mm., długość szabli 950 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

441 (116) Szabla z jelcem Żelaznem, złożonem z pałąka, krzyża, zastawki i pierścienia; wszystko złotem nabijane, rękojęść z żółtego kratkowanego drzewa z kapturkiem,  ozdobionym panoplią z złotego wbijanego drucika; głownia lekko zakrzywiona, o trzech fałdach u tylca, ku sztychowi obosieczna. Pochwa z czarnej skóry, okucie złożone z szyjki,  dwóch skówek i trzewika, żelazne, złotem nabijane. Wiek XVIII.  Długość główni 830 mm., długość całej szabli 950 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

442 (156) Szabla o krzyżowej rękojęści z pierścieniem  czyli t. zw. paluchem; rękojęść powleczona skórą z dwoma gwoździkami w formie gwiazdek, u krzyża owinięta złocistym  łańcuszkiem i drucikiem; krzyż, pierścień i kaptur pozłociste, i niellowemi arabeskami ozdobione; na głowicy w obramieniu z brylancików medalion z postacią króla Jana 111. na  koniu, tratującego Turka, inkrustowany w krysztale górskim i rytowany. Głownia lekko krzywa, u tylca i pośrodku żłobkowana, ku sztychowi szersza i obosieczna; po lewej stronie na główni u osady złotem nabita tarcza z Janiną pod  koroną królewską, poniżej znowuż dwie obok siebie Janiny  w trofeach, których chorągiewki mają litery I. R. P. (Ioannes Hex Poloniae); po prawej stronie główni u osady napis złotem nabijany wzdłuż tylca: HAEC META LABOROM i krzyż kawalerski w wieńcu wawrzynowym; dalej wzdłuż główni między obu żłobkami napis złotem nabijany, ujęty z obu stron w arabeski: CAVE A FALSIS AMICS + SALVABO TE AB INIMICIS.  Pochwa skórzana z złocistem niellowanem okuciem, bez szyjki,  z dwoma skówkami w trzy listewki i trzewikiem. Wiek XVII. Długość główni 970 mm., długość szabli 960 mm. Muzeum Narodowe w Budapeszcie. 

443 (229) Szabla (karabela) z rękojęścią krzyżową, pokrytą białym gruboziarnistym jaszczurem, z kapturkiem i krzyżem złocistym, rytowanym; głownia lekko krzywa u tylca  fałdowana, ku sztychowi węższa i obosieczna, przy osadzie po obu stronach rytowany monogram AR (Augustus Rex) pod koroną. Pochwa z czarnej skóry, bez szyjki i trzewika,  z trzema złocistemi skówkami. Wiek XVIII. Długość główni  850 mm., długość szabli 980 mm. Józef Skarbek Borowski w Drohomyślu. 

444 (230) Szabla (karabela) z rękojęścią krzyżową złocistą, ornamentowana falistem rygowaniem, z pierścieniem czyli t. zw. paluchem; głownia wązka, fałdowana i po środku wyżłobiona, gładka, ku sztychowi węższa i obosieczna. Pochwa z czarnej skóry z dwoma skówkami i trzewikiem. Wiek XVIII. Długość główni 830 mm., długość szabli  930 mm. Józef Skarbek Borowski w Drohomyślu. 

445 (403) Szabla z rękojęścią krzyżową; rękojeść  z czerwonego achatu złotemi rozetami nabijana, krzyż srebrny  złocony, niellowany i drogiemi kamieniami kameryzowany; głównia lekko krzywa, gładka, ku sztychowi nieco szersza  i obosieczna, po jednej jej stronie napis turecki, po drugiej  zaś złotem nabijany jeździec z napisem DEXTRA IOANNIS VICIT AD VIENNAM 1683. Pochwa z czarnej capy z długą szyjką, tak samo jak krzyż złoconą, niellowaną, rytowaną i kameryzowaną kamieniami, skówki wązkie, trzewik tak samo  ozdobiony. Oprawa z XVIII. w. Długość główni 770 mm.,  długość szabli 1010 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

446 (403) Szabla z rękojęścią krzyżową achatową,  jelce złocone i rzeźbione; głownia lekko krzywa, gładka, ku  sztychowi obosieczna, po jednej jej stronie w pobliżu osady  herb Korwin w owalnej tarczy podtrzymywanej przez orły,  i napis turecki wzdłuż tylca, po drugiej stronie monogram węzłowaty z liter L. S. Pochwa skórzana, szyjka, skówki i trzewik złocone i rzeźbione w ornamenta roślinne. Opraw  z XVIII. w. Długość główni 780 mm., długość szabli 960 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

447 (403) Szabla z rękojeścią krzyżową achatową; jelce złocone i niellowane z herbem Szyrma po obu stronach, głownia lekko krzywa, ku sztychowi obosieczna, przy  osadzie gęsto ornamentowana złotemi arabeskami i tureckiemi napisami, wzdłuż tylca również złotem nabity większy napis turecki. Pochwa czarna skórzana, okucie złożone z dwóch  skówek i trzewika, złocone i niellowane, z powtarzającem się herbem Szyrma wśród armatur. Wiek XVII. Długość główni  830 mm., długość szabli 970 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

448 (414) Szabla z jelcem pozłocistem, złożonem z pałąka, krzyża, pierścienia i zastawki; wszystko rzeźbione; rękojęść w skórę obszyta i łańcuszkami złocistemi do połowy  owinięta, z kapturem rzeźbionym sięgającym do krzyża; głownia u tylca fałdowana, po środku zażłobiona. Pochwa z czarnej capy bez szyjki, z jedną rzeźbioną pozłocistą skówką i takimże trzewikiem z nakładką. Wiek XVIII. Długość główni 870 mm., długość szabli 990 mm. Serafin Szeliga Żychliński w Poznaniu. 

449 (877) Szabla z jelcem bronzowem rzeźbionem. złożonem z krzyża, pałąka i pierścienia; rękojęść z długim  kapturem bronzowym, również rzeźbionym, okryta czarnym  jaszczurem i u krzyża złocistym płaskim łańcuszkiem okręcona; głownia gładka, szeroko zażłobiona, z rytowanym krzyżem i napisem IN HOC SIGNO. Pochwa w czarny jaszczur  oprawna, w bronz rzeźbiony okuta. Wiek XVIII. Długość  główni 805 mm., długość szabli 940 mm. Edward Miłkowski w Gorlicach. 

450 (415) Szabla z jelcem pozłocistem, złożonem z pałąka, krzyża i pierścienia; rękojęść w zielonym aksamicie z długim kapturem; głownia gładka, u osady po obu bokach nieczytelne napisy. Pochwa skórzana, bronzem pozłacanym okuta. Wiek XVIII. Długość główni 870 mm., długość szabli 985 mm. Serafin Szeliga Źychliński w Poznaniu.

451 (462) Szabla w nowszej oprawie, z rękojęścią  krzyżową rzeźbioną w czarnem drzewie; krzyż srebrny rytowany; głownia lekko krzywa, przez całą szerokość zażłobiona, po jednej jej stronie darty orzeł i napis rytowany:  Krzyż na czoło - kord na wroga- »Tniej a śmiało w Imię Boga!« - Z temi słowy masz te szable - Gdy nią rąbniesz - to jusz diable - Polak radzi Polakowi, Ojciec w darze śle synowi. Pochwa w czarnej skórze, okucie srebrne rytowane. Długość główni 865 min., długość szabli 1015 mm. Hr. Stanisław Tarnowski w Krakowie. 

452 (604) Szabla krótka z rękojęścią żelazną rytowaną i przejrzysto wyrzynaną; głownia lekko krzywa, z obu stron do mniejszej połowy rytowanemi głowami i emblematami  ozdobiona. Bez pochwy. Wiek XVIII. Długość główni 545 mm.,  długość szabli 675 mm. Piotr Umiński w Krakowie. 

453 (725) Szabla z rękojęścią drewnianą w żelazo złotem nabijane okutą, krzyż żelazny z rżniętą ornamentyką złotem inkrustowaną i złoconą; głownia lekko krzywa, z żłobkiem szerokim niegdyś złoconym u tylca; ma przy osadzie z jednej strony rzeźbiony i złocony herb litewski Pogoń w bogatym kartuszu, z drugiej strony w takimże kartuszu napis  trawiony gotyckiemi literami: Sig. Aug. D. G. Rex. Pol. Pochwa czerwonym aksamitem obwleczona, okuta w szyjkę, dwie skówki i trzewik, wszystko w żelazie ornamentowanem, złotem nabijanem i pozłacanem. Wiek XVI. Długość główni  660 mm, długość całej szabli 800 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

454 (726) Szabla z krzyżową rękojęścią, zielonym ja szczurem pokrytą, z krzyżem żelaznym, rytowanym i złocisto-szmelcowanym; po jednej stronie krzyża krzyż kawalerski, po drugiej Matka Boska z Dziecięciem Jezus. Głownia od tylca podwójnie fałdowana, ku sztychowi obosieczna i rozszerzona, przy osadzie ozdobiona po jednej stronie złocistą  tarczą z Orłem polskim, po drugiej takąż tarczą z herbem  miasta Lwowa. Pochwa z czarnej skóry, okucie złocisto-szmelcowane i rytowane w głowy Meduzy, złożone  z szyjki, dwóch skówek i zwężającego się trzewika. Wiek XVII. Długość główni 800 mm., długość całej szabli 950 mm. Władysław Łoziński we Lwowie.  

455 (727) Karabela z rękojeścią krzyżową, srebrną pozłocistą, płasko-rzeźbioną i niellowaną, krzyż również rzeźbiony i niellowany z końcami hakowato w dół skręconemi;  głownia lekko krzywa, gładka, ku sztychowi szersza i obosieczna, z złotym nabijanym ornamentem wschodniego rysunku. Pochwa czarna skórzana, okucie srebrne pozłociste  i niellowane, złożone z szyjki, dwóch skówek i trzewika.  Wiek XVII. Długość główni 820 mm., długość całej szabli  960 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

456 (728) Szabla z srebrnem pozłocistem rzeźbionem  jelcem, złożonem z pałąka, krzyża i dużego podłużnego pierścienia; rękojeść w czarny jaszczur oprawna z kapturkiem  pozłocistym. Głownia lekko krzywa, pośrodku zagłębiona, ku  sztychowi nieco szersza i obosieczna, z złotem nabitą cyfrą  S. 3. R . P. pod koroną (Sigismundus III. Rex Poloniae). Pochwa  czarna skórzana drucikiem szyta; okucie srebrno-pozłociste,  rzeźbione, złożone z szyjki, dwóch skówek i trzewika. Wiek  XVII. Długość główni 870 mm., długość całej szabli 1000 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

457 (729) Szabla z jelcem pozłocistem rzeźbionem, złożonem z krzyża, pierścienia i łańcucha z płaskich rzeźbionych ogniwek zamiast pałąka; rękojęść sznurowana, jaszczurem ciemnym pokryta, z kapturem dużym płaskim i wystającym, rzeźbą ornamentowanym; głownia gładka z jednym fałdem u tylca, ku sztychowi nieco rozszerzona i obosieczna. Pochwa z czarnej skóry, okucie (szyjka, skówki i trzewik)  srebrne, pozłociste, rzeźbione. Wiek XVII. Długość główni 800 mm., długość szabli 940 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

458 (730) Szabla z krzyżową rękojęścią z ciemnego rzeźbionego rogu; jelce złociste rzeźbione na dół pochylone; głownia szeroko zażłobiona, ku sztychowi gładka i obosieczna; pochwa z czarnego jaszczuru w bronzowem pozłacanem i rzeźbionem okuciu, złożonem z szyjki, dwóch skówek  i długiego trzewika. Wiek XVIII. Długość główni 810 mm., długość szabli 1020 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

459 (761) Szabla krótka szeroka z krzyżową rękojeścią; krzyż i rękojęść złotem i srebrem szmelcowana, głowicę stanowi łeb lwi złocony i dłutkowany. Głownia prosta przy samym sztychu z lekka tylko wygięta, z dwoma złoconemi żłobkami, ozdobiona przy osadzie po obu stronach bogatą armaturą rżniętą w stali i złotem nabijaną. Pochwa czerwonym aksamitem powleczona, trzy stalowe skówki na niej, rżnięte i złotem nakładane, przedstawiają w płaskorzeźbie bohaterstwa Herkulesa: pokonanie nemejskiego lwa, lernejskiej hydry i kreteńskiego byka. Wiek XVI. Długość główni 610 mm., długość całej szabli 800 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

460 (762) Szabla o krzyżowej stalowej rękojęści, rytowanej w karpie łuski, krzyż złotem ornamentowany z monogramem C. C. i krzyżem kawalerskim po środku; głownia  gładka, lekko zakrzywiona, ku sztychowi szersza i obosieczna,  przy osadzie rytowana i złocona z literami C. C. w splocie. Pochwa z ciemnozielonej capiej skóry w żelazo złotem ornamentowane okuta; na szyjce, skówkach i trzewiku monogramy C. C. z krzyżem kawalerskim po środku. Koniec w. XVII.  Długość główni 850 mm., długość całej szabli 1020 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

461 (763) Szabla z jelcem srebrnem, niellowanem, złotemi nakładkami ozdobionem, złożonem z krzyża, pałąka i pierścienia (palucha); rękojęść w czarną skórę oprawna,  trzema srebrnemi niellowanemi guzikami w formie rozet na bita, z kapturkiem. Głownia lekko krzywa, od tylca aż ku ostrzu wyżłobiona, ku końcowi obosieczna, przy osadzie po obu stronach rytowana w panoplie i armatury. Pochwa  w czarną capę oprawna, okucie z szyjką o trzech skówkach,  tak samo niellowanych i złotem nabijanych jak jelce. Wiek XVII. Długość główni 870 mm., długość całej szabli 1000 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

462 (764) Szabla z jelcem srebrnem pozłocistem, rźniętem w ornament z liści, złożonem z krzyża, łańcucha w miejsce pałąka iz pierścienia; rękojęść w jasny perłowy jaszczur oprawna, na krótkim kapturze i pierścieniu rżnięte muszle. Głownia krzywa, bez znaków, z grubym tylcem, pięć  razy żłobkowana, u końca obosieczna i nieco rozszerzona.

Pochwa w czarną capę oprawna z szyjką i trzema skówkami, równie jak jelce rzeźbionemi i ornamentowanemi ; szyjka zakończona muszlami, średnie skówki przejrzyste, dolna  (trzewik) z długiem okienkiem obejmuje niemal trzecią część całej pochwy. Wiek XVII. Długość główni 870 mm, długość całej szabli 990 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

463 (765) Szabla z krzyżową rękojeścią, pokrytą białym jaszczurem; kapturek złotem ornamentowany; na krzyżu żelaznym z jednej strony złotem nabita litera S. z koroną  królewską, w pośrodku litery tarcza z herbem Batorego i koroną, z drugiej strony również złotem nabite herby Polski i Litwy w tarczy czteropolowej. Głownia szeroko aż do  ostrza wyżłobiona, ku sztychowi obosieczna, lekko zakrzywiona, z napisem złotym gotyckiemi literami: DEUS: SPES : NOSTRA : EST . Pochwa czarna skórzana, okucie złożone z szyjki, dwóch skówek i trzewika, żelazne, srebrem szmelcowane, z rąbkami  złotem i srebrem na czarnem tle ornamentowanemi. Wiek  XVI. Długość główni 780 mm., długość całej szabli 930 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

464 (792) Szabla z jelcem pałąkowem; rękojęść rogowa z złocistym niellowanym i rytowanym kapturem; głownia gładka lekko krzywa, z napisem wschodnim w złotej inkrustacyi: pochwa czarną skórą obszyta, z skówkami złocistemi, rytowanemi i niellowanemi i takimże trzewikiem okienkowym. Wiek XVIII. Długość główni 800 mm., długość szabli 940 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

465 (810) Szabla z rękojęścią krzyżową achatową złotem w arabeski inkrustowaną, turkusikami sadzoną, z krzyżem pozłocistym rytowanym, z granatami na końcach; głownia lekko krzywa, w trzy fałdy od tylca, złotem popiersiem króla Stefana i napisem Stefan Batoreus Rex 1580. Pochwa złocista sadzona krwawnikami o arabeskach złotem inkrustowanych i ozdobiona rozetami z turkusów. Długość główni  825 mm., długość szabli 965 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 

466 (811) Szabla o jelcu krzyżowem; rękojęść z białej kości rytowanej, krzyż gładki żelazny; głownia gładka.  Pochwa z czarnej skóry, z szyjką, dwoma skówkami i trzewikiem ; wszystko złociste, w ornamentu rococo rzeźbione i rytowane. Wiek XVIII. Długość główni 815 mm., długość szabli 970 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 

467 (812) Szabla z jelcem złotem nabijanem, złożonem z krzyża, pałąka i pierścienia; rękojęść skórą obszyta, z krótkim kapturem, na którym rytowany herb Lubicz; na guzie  krwawnik z św. Janem Nepomucenem i lit. N. S. w złotej  inkrustacyi, na pałąku herb Lubicz złotem nabity wśród panoplii; głownia lekko krzywa, ku sztychowi nieco szersza i obosieczna, cała fałdowana, z złotym herbem Lubicz po jednej stronie, z takimże krzyżem kawalerskim i napisem In hoc signo vinces po drugiej stronie. Pochwa z zwyczajnej  skóry, dwie na niej skówki, złotem inkrustowane z herbem Lubicz, trzewik z nakładką i tymże samym herbem. Wiek XVII. Długość główni 875 mm., długość całej szabli 1160 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 

468 (813) Szabla z rękojęścią krzyżową, pierścieniem i łańcuszkiem pałąkowem (wszystko srebrne, rzeźbione i rytowane), rękojęść z krótkim kapturkiem; głownia gładka, ku sztychowi zwężona; pochwa z czarnej skóry, z okuciem srebrnem, rzeźbionem i rytowanem. Długość główni 790 mm. długość szabli 970 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 

469 (814) Szabla z jelcem Żelaznem rżniętem, złożonem z krzyża, pałąka i pierścienia; rękojęść czerwonym aksamitem pokryta, drutem srebrnym okręcona, z kapturem  długim srebrnym; głownia szeroka, krzywa, z wystającym tylcem; przy osadzie z jednej strony na główni rytowana Matka Boska z Dzieciątkiem Jezus, poniżej złotem nabijany herb Szreniawa i napis także z złotem nabity: Mater Dei Protectrix Poloniae sub tuum praesidium confugio - a dalej  wzdłuż tylca: Accipes gladium munus a Deo; z drugiej strony  złotem nabity krzyż czteroramienny, nad nim: In hoc signo vinces, po jego bokach A. P. S. M. E. G. VII. M. I. R. P. D. i rok 1658; pod nim zaś: Deus exercitum Bellator Fortissime esto mecum. Pochwa w stalowe rżnięte skówki ujęta. Wiek XVII. Długość główni 760 mm., długość szabli 930 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 

470 (815) Szabla z jelcem srebrnem rytowanem, o pałąku przerwanym; rękojęść z białego grubo-ziarnistego jaszczura u dołu srebrem owinięta, z płaskim kapturem. Głownia dwa razy żłobiona, ku sztychowi szersza i obosieczna, z marką szabelni wytłaczaną. Wiek XVIII. Długość główni  815 mm., długość szabli 960 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku.

471 (816) Szabla z rękojeścią rogową z kapturkiem i krzyżem złocistym; głownia z rozetami wschodniemi złotem nabijanemi po obu stronach, płomienista. Pochwa skórą w ornamenta wytłaczaną pokryta, z wązkiemi złocistemi skówkami. Wiek XVllI. Długość główni 870 mm., długość szabli 990 mm. Ks. Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 

472 (845) Szabla z rękojeścią krzyżową achatową,  złotem w arabeski inkrustowaną; krzyż karneolowy również  złotem ornamentowany; głownia gładka, ku sztychowi nieco szersza i obosieczna, z napisami wschodniemi po lewej stronie złotem,, nabijanemi. Pochwa czarną skórą pokryta; całe okucie (szyjka, skówki i trzewik) wyłożone po jednej stronie różowym achatem, ozdobionym arabeskami inkrustowanemi złotem. Wiek XVIII. Długość główni 790 mm., długość szabli 915 mm. Stanisław Polanowski we Lwowie. 

473 (493) Brzeszczot (po hetmanie Jabłonowskim) lekko  krzywy, ku sztychowi szerszy i obosieczny, u tylca w trzy fałdy, po środku wyżłobiony, z napisem: Nie małey ia pod Wiedniem dokazała sztuki, Będą mnie Jabłonowskich pamiętać prawnuki. Po drugiej stronie rok 1677 złotem nabijany. Książę Adam Sapieha w Krasiczynie. 

474 (494) Brzeszczot turecki, damascenowany, złotem  nabijany, z rynewkami u tylca, w których wpuszczone ziarnka  śrutu. Przy niej własnoręczny list Tadeusza Kościuszki do  księżnej z Zamoyskich Sapieżyny. W liście tym, pisze Kościuszko: »Odbierzesz przez jadącego Pana Zeltnera do brata Twego, Xiężno, pałasz Jana Sobieskiego, wzięty przez Legion Polski w Lorecie, przez niego mnie ofiarowany. Niech on będzie w rękach Syna twego« (Z Solury, 19 sierpnia, 1817). Ks. Adam Sapieha w Krasiczynie. 

475 (455) Pochwa i rękojęść od szabli (główni brak); pochwa w czerwonym aksamicie o sześciu skówkach wraz z szyjką i trzewikiem; całe okucie pozłociste, w kwiaty rytowane, na każdej skówce duża achatowa tablica inkrustowana złotem i niegdyś wysadzana kamieniami, dokoła duże turkusy. Rękojęść pozłocista rytowana, tak samo jak okucie inkrustowanym achatem i turkusami bogato ozdobiona. Robota wschodnia. Wiek XVII. Długość pochwy 920 mm., długość rękojęści 120 mm. Hr. Piotr Szembek w Siemianicach. 

476 (173) Szpada z głownią prostą, obosieczną z czterma fałdami po środku; na osadowej części z lewej strony złotem nabijane popiersie króla Władysława IV i napis Vladislaus I V Pol. et Suec. Rex., z prawej insygnia królewskie (korona, jabłko, berło i miecz) i napis: Haec insignia Polono victori grato relinquo successori. Rękojęść i pochwa późniejsza, z bieżącego stulecia. Długość główni 870 mm., długość szpady 1030 mm. Hr. Karol Lanckoroński w Rozdole. 

477 (17) Sztylet z rączką kościaną rzeźbioną, po jednej stronie popiersie Zygmunta 111, po drugiej herb Rzeczypospolitej Polskiej. Głownia gładka z grzbietem. Długość główni 220 mm., długość sztyletu 430 mm. Artur Zaremba Cielecki z Porchowy. 

478 (880) Berdysz z długim grotem, z okszą wyciętą w zęby i z trzema strzałami zamiast obucha. Wiek XVII. Długość okszy z grotem 885 mm. Magistrat miasta Tarnowa. 

479 (140) Pika z obosiecznym długim grotem, pod grotem kula najeżona pięcioma kolcami (Morgenstern). Wiek XVII. Długość wraz z drzewcem 2450 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

480 (139) Pika z grotem obosiecznym na długiej szyji, pod grotem kula najeżona pięcioma kolcami (Morgenstern). Wiek XVII. Długość z drzewcem 2170 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

481 (137) Berdysz, t. zw. guisarme, z okszą po obu stronach ornamentowaną; po jednej stronie orzeł z koroną u dołu zaś r. 1694, po drugiej znowuż orzeł z koroną i dewiza: Amore el timore. Wiek XVII. Długość okszy 560 mm., wysokość 110 mm., długość z drzewcem 2020 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

482 (138) Berdysz (guisarme) równego kształtu i podobnie ornamentowany, jak numer poprzedni. Wiek XVII. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

483 (601) Kusza z przykładem kością ornamentowanym. Piotr Umiński w Krakowie. 

484-5 (870) Dwa kołczany skórzane, mniejszy i większy, oba złocistemi rytowanemi blachami ozdobione, na  mniejszym herb Leliwa, trzy razy powtórzony; w większym  kołczanie 19 strzał przeważnie trzcinowych z stalowemi płoszczykami. Wiek XVII. Długość większego kołczanu 745 mm.,  szerokość największa 310 mm.; długość mniejszego 450 mm.,  szerokość 225 mm. Hr. Tarnowscy w Dzikowie. 

486 (352) Kołczan z jasnej skóry, ozdobiony srebrem niellowanem, rytowanem i miejscami złoconem. Wiek XVII. Długość 494 mm., szerokość największa 230 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie.

487-8 (734) Dwa działa polowe ze spiżu płaskorzeźbami ornamentowane, z gronem gładkiem w szlaczek perełkowy ujętem; na polu dennem nr. działa 14 i cytra wagi  238 funt., wyżej orzeł polski w ozdobnym kartuszu, po nad  nim data r. 1630, nad datą zaś napis: SUB FELICI REGIMINE SIGISMUNDI III. D. G. REGIS POLONIAE HOC OPUS PER M. CHRISTOPHORUM A KONIECPOLE C. S. NOVITER ERECTUM. Pole czopowe z dwoma delfinkami zamknięte szlakiem rozetowanym, pole wylotowe ujęte na końcu również pierścieniem rozetowanym i stylizowanemi liśćmi; refa profilowana. Długość 1650 mm.  Średnica wylotu 47 mm. Muzeum historyczne m. Lwowa. 

489-90 (736) Dwa działka żelazne (śrutownice), gładkie, refowane; na jednem z nich na polu zapałowem Matka 

491-7 (735) Siedm działek ze spiżu, zwanych »Apostołami*. Każde płaskorzeźbami ornamentowane z gronem  gładkiem. Na polu zapałowem nr. działa i cyfra wagi, wyżej  na wszystkich r. 1740 a nad nim herb m. Lwowa w ozdobnym kartuszu. Pole czopowe z2 delfinkami, zamknięte od wylotu szlakiem stylizowanych liści, nad którym płaskorzeźba  jednego z Apostołów z podpisem. Pole wylotowe ujęte pierścieniem z trofeów wojennych; refa profilowana. Napisy na działkach: Nr. 1 111 ʉ. Joannes B. Nr. 3, 116 ʉ. Matthaeus. Nr. 4, 123 ʉ. Judas Thadeus. Nr. 5, 110 ʉ. Bartholo. Nr. 7, 106 ʉ. Tomas. Nr. 8, 109 ʉ. Jacobus M. Nr. 9, 98 ʉ. Andreas. Długość 900 mm., średnica wylotu 45-50 mm. Muzeum historyczne m. Lwowa. 

498 (797) Działo żelazne w- formie delfina, na grzbiecie wieża okrągła i herb miasta Lwowa. Wiek XVII. Długość 1180 mm., średnica wylotu 130 mm. Muzeum historyczne miasta Lwowa. 

499-500 (798) Dwa działa żelazne jednakowe; na polach czopowych Orzeł Polski, na polach wylotowych herby miasta Lwowa i rok 1534, poniżej zapału napisy: LENART HIRT HAT MICH GOSSEN. Grona gładkie. Długość 880 mm., średnica wylotu 160 mm. Muzeum historyczne miasta Lwowa. 

501 (799 a) Moździerz żelazny obręczami na pola podzielony; na polu czopowem herb Lwowa i rok 1556, na polu wylotowem Matka Boska. Długość 650 mm. Muzeum historyczne miasta Lwowa.

502 (799 b) Moździerz żelazny; na polu wylotowem Orzeł Polski i r. 1529, na polu zapałowem herb miasta Lwowa I litery L. H. ; grono gładkie. Długość 690 mm. Muzeum historyczne miasta Lwowa. 

503 (799 c) Moździerz żelazny; na polu wylotowem  Matka Boska, na polu czopowem herb miasta Lwowa, poniżej r. 1556. Długość 640 mm. Muzeum historyczne miasta Lwowa. 

504 (141) Działko (wiwatówka) bronzowe z herbem Zamoyskich na tarczy ornamentowanej i podtrzymywanej przez dwa gryfy w płaskorzeźbie na polu wylotowem; czopy przy samem dnie, bez delfinków i gronka. Wiek XVII. Długość  320 mm., średnica wylotu 40 mm. Ludwik Winiarz we Lwowie. 

505 (142) Działko bronzowe (wiwatówka) takie same  jak poprzednie. Ludwik Winiarz we Lwowie. 

506 (876) Hakownica z zamkiem krzoskowym; rura ośmioboczna, osada z drzewa. Wiek XVII. Długość rury 1350  mm., długość hakownicy 1665 mm. Edward Miłkowski w Gorlicach.

507 (605) Muszkiet z zamkiem krzoskowym; rurka ośmioboczna gwintowana, z cyframi G. M. przy osadzie; łoże wykładane kością w delfiny i ornamenta; na przykładzie herby Rzeczypospolitej Polskiej z herbem Dynastyi Saskiej. Początek w. XVIII. Długość rury 660 mm., długość muszkietu 945 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

508 (408) Strzelba (albanka) skałkowa: rurka gładka z grzbietem, przy osadzie panoplia z tarczą i herbem, powyżej napis wschodni niellowany; łoże z ciemnego drzewa bronzem i kością w rozetki i arabeski gęsto nabijane. Długość rury 830 mm., długość strzelby 1140 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

509 (362) Gardłacz z skałkowym zamkiem; rura u dołu ośmioboczna dalej gładka, na końcu rozszerzona i spłaszczona; zamek perełkami i złotem nabijanemi kwiatami i arabeskami ozdobiony, z napisem złotym po rossyjsku: Tuła 1787. Łoże częściowo rzeźbione, na szyjce tarcza z koroną wieńcami złotemi opasana z monogranem S. A. R. (Stanislaus Aug. Rex). Długość rury 524 mm, długość strzelby 920 mm. Serafin Szeliga Żychliński w Poznaniu. 

510 (361) Strzelba z skałkowym zamkiem, rura w dolnej części ośmioboczna, wyżej gładka; zamek perełkowemi szlaczkami i złotem ozdobiony z napisem rossyjskim Tuła i datą 1787. Łoże częściowo rzeźbione, na szyjce tarcza złotemi wieńcami opasana z splecionym monogranem S. A. R. (Stanislaus Augustus Rex). Długość rury 810 mm., długość  strzelby 1200 mm. Serafin Szeliga Żychliński w Poznaniu. 

511 (360) Muszkiet skałkowy z muszką i wizyerem, rura ośmioboczna gwintowana; zamek perełkami i złotem nabijanemi floresami ozdobiony, z napisem złotym po rossyjsku : Tuła 1787. Łoże częściowo rzeźbione, na szyjce tarcza  z koroną wieńcami złotemi opasana z monogramem: S. A. R. (Stanislaus Aug. Rex.) Długość rury 540 mm., długość strzelby  930 mm. Serafin Szeliga Żychliński w Poznaniu. 

512 (353) Strzelba z zamkiem skałkowym; rurka polerowana, zielonawo szmelcowana, gładka z wizyerem, u zamka  złotem w kwiaty nakładana, dalej napis Fait A. Petersbourg L ’Annee 1786. Par Jean Adolph Grecke Maitre des Armes De La Venerie De S. Al. Imperiale. Zamek polerowany rżnięty misternie na tle złocistem z napisem Grecke. Całe łoże z kości  słoniowej, rzeźbione, rytowane i złotem wykładane. Na szyjce pod osadą kartusz złocisty, poniżej tarcza z ciemno oksydowanego srebra z cyfrą Katarzyny II. złotem nabijaną; na przykładzie u dołu zielono zapuszczone, rytowane festony i złociste ozdoby w formie ptaka i wazonu z zielonemi liśćmi. Koniec w. XVIII. Według podania dar cesarzowej Katarzyny  królowi Stanisławowi Augustowi. Długość rury 760 mm., długość strzelby 1160 mm. Serafin Szeliga Żychliński w Poznaniu. 

513 (117) Strzelba janczarka o rurce gładkiej bogato  rżniętej, złotem i srebrem nabijanej i kamieniami sadzonej na sposób wschodni. Łożei zamek późniejsze, na zamku napis F. LAZARE. Rurka z końca XVII. w. Długość rury 810 mm., długość całej strzelby 1210 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

514 (11.2) Strzelba z zamkiem skałkowym o rurce gwintowanej, dziwerowanej i złotem inkrustowanej; przy osadzie wśród ornamentu spleciony monogram S. A. R. (Stanislaus Augustus Rex) pod koroną królewską; wyżej złotem nabity napis A CZESTOHOVIE. Zamek rżnięty w stali i złocony; łoże i przykład rzeźbione i srebrnym drucikiem ornamentowane ; na szyjce monogram królewski powtórnie srebrnym drucikiem, na dolnem zaś okuciu czyli trzewiku po raz trzeci złotem nabity; sam trzewik bogato ozdobiony rżniętemi w stali trofeami na tle złocistem. Pod sprężyną panewkową nazwisko fabrykanta: R. DAICZER. Wiek XVIII. Długość rury 840 mm., długość całej strzelby 1220 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

515 (111) Muszkiet z zamkiem krzoskowym (a rouet) o rurze gwintowanej ośmiobocznej, u wylotu nieco grubszej, z potrójnym wizy erem i muszką bronzową, ku osadzie marka wytłaczana (w owalu litery I. S. K. i jakby kosz z fruktami). Zamek rytowany, około klucza napis: Theod. Loch in Wienn. Łoże drewniane, z nasadą wylotową i trzewikiem przykładowym z rogu ciemnego. Przykład miejscami rzeźbiony, z schowkiem na kule. Wiek XVII. Długość lufy 840 mm., długość muszkietu 1120 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie.

516 (110) Strzelba trzystrzałowa o trzech krótkich ruchomych rurach, które przez obrót łączą się z główną nieruchomą rurą wylotową o formie t. zw. gardłacza,. Rury ruchome, razem spojone, ośmioboczne, u osady i u góry ozdobnie rżnięte, mają wtłaczane i złocone marki E. S. D. ; przy każdej z nich kurek gładki stalowy, przy cynglu pręt do przekręcania przed strzałem. Łoże drewniane gładkie z skrytką na ładunki. Koniec w. XVIII. Długość rurek 275 mm., długość całej strzelby 960 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

517 (109) Muszkiet krótki z zamkiem krzoskowym; rura gwintowana, ośmioboczna, z muszką i wizyerem, z napisem nieczytelnym (Heinrich Lanczuther?). Zamek ozdobnie rytowany, na płycie widoczek i scena łowiecka. Łoże z topolowego korzenia, po wewnętrznej stronie przykładu jeleń inkrustowany białą kością, po zewnętrznej (od pola) skrytka na naboje. Wiek XVII. Długość rury 550 mm., długość całej strzelby 870 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

518 (108) Muszkiecik damski krzoskowy z rurą gwintowaną ośmioboczną z wizyerkiem (muszki brak); zamek stalowy z płaszczykami i łukiem bronzowym ozdobnie rytowany.  Łoże drewniane, krążkami kości i perłowej macicy ozdobione, przykład cały perłową macicą ornamentowany i w rytowany bronz okuty, z skrytką na ładunki. Początek w. XVII. Długość rury 790 mm., długość całej strzelby 1060 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

519 (107) Strzelba dubeltówka, rurki okrągłe gładkie z muszką na złotych promieniach, u osady ośmioboczne, rytowane, złotem nabijane; zamki skałkowe, ze stali, panewki  złocone, przy kurkach z jednej strony napis Boutet Directeur artist(ique), z drugiej Manufac(tu)re a Versailles. Łoże z orzechowego drzewa, siatkowane, przykład gładki z rzeźbionym łbem delfina u szyjki. Koniec w. XVIII. Długość rury 860 mm., długość całej strzelby 1250 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

520 (106) Strzelba z rurką od osady ośmioboczną, ku wylotowi gładką, ciemno szmelcowaną, przy osadzie cztery znaczki rusznikarza, złotem powlekane, z których pierwszy  wyobraża krzyż na podstawie, drugi cztery listki, trzeci w tarczy zawiera napis DIEO VENTURA, czwarty zaś konika. Zamek staIowy rżnięty, z skałkowego na pistonowy później przerobiony, z zachowaniem atoli panewki. Łoże orzechowe, srebrem misternie rżniętem okute, na szyjce srebrne popiersie Dyany w kartuszu. Wiek XVIII. Długość rury 1060 mm., długość całej strzelby 1470 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

521 (21) Strzelba wschodnia, t. zw. albanka; rurka dźwirowana ośmioboczną i gwintowana z muszką i wizyerem, zamek skałkowy, łoże gęsto inkrustowane kością i bronzem. Wiek XVIII. Długość rury 730 mm., długość całej strzelby 1060 mm. Artur Zaremba Cielecki w Porchowej. 

522 (752) Para pistoletów krzoskowych, z rurkami wypukło rzeźbionemi w emblemata fantastyczne i symboliczne, nad głową Meduzy postać z głową otoczoną rodzajem  aureoli, nad głową jej ptak, w rękach dwa krzyże na długich drzewcach, nieco wyżej węże. Łoże z ciemnego drzewa,  wykładane kością słoniową, na której rytowany myśliwy na  koniu, a dalej psy i zwierzyna. zakończone wolutą. Koniec  w. XVI. Długość pistoletów 880 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

523 (363) Para pistoletów skałkowych, rury u dołu  wieloboczne, dalej gładkie; zamki perełkami i złotemi floresami ozdobione, z napisem po rossyjsku Tuła 1787. Łoża  częściowo rzeźbione, na szyjkach tarcze w złotych wieńcach pod królewską koroną z cyframi S. A. R. (Stanislaus Augustus Bex). Długość rurek 250 mm., długość pistoletów 420 mm. Serafin Szeliga Żychliński w Poznaniu. 

524 (132) Para pistoletów skałkowych; rurki ośmioboczne gwintowane, złotem nabijanem misternie ornamentowane, przy osadzie znaczki wytłaczane, na zamku pod panewką napis rytowany Boutet Directeur artist.; zamek częściowo rżnięty i rytowany; łoże rzeźbione w łuski i perełki  z rozlicznemi ornamentami z jaśniejszego drzewa. Wiek XVIII.  Długość rurek 260 mm., długość pistoletów 390 mm. Hr. Stefan Szembek we Lwowie. 

525 (104) Para pistoletów skałkowych; rurki przy  zamku ośmioboczne, od połowy okrągłe, z wizyerami; przy osadzie ślady marki rusznikarskiej i napis Guice, który się powtarza na płytkach zamków. Łoża palisandrowa bogato rzeźbione, srebrem okute i drucikami srebrnemi ornamentowane; gałki zakończone guzami z gwiazdą i półksiężycem, jakby herbem Leliwa. Wiek XVIII. Długość rurek 285 mm., długość pistoletów 440 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

526 (103) Para pistoletów skałkowych; rurki dźwirowmne z muszką i wizyerem, ośmioboczne, przy osadzie i u wylotu srebrnemi perełkami i rozetkami ornamentowane.  Łoża w części siatkowane i srebrnemi ćwieczkami nabijane,  gałki płasko ścięte, tak samo jak całe okucie ziarnkowane i srebrnemi perełkami ozdobione. Koniec w. XVIII. Długość  rurek 230 mm., długość pistoletów 390 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

527 (102) Para pistoletów skałkowych; rurki bez muszek i wizyerów, całe bogato wypukłym, rżniętym ornamentem ze srebra okryte, tak samo zamki i okucia. Łoże drewniane drucikowym ornamentem inkrustowane. Koniec wieku XVIII. Długość rurek 275 mm., długość pistoletów 450 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

528 (101) Półhaczek czyli bandolet z zamkiem skałkowym, rura w formie gardłacza rżnięta i rytowana, z napisem L. LAZARINO ; zamek i okucia rytowane. Łoże z ciemnego drzewa, częścią w koszyczkową plecionkę, częścią ornamentalnie rzeźbione, srebrnym drucikiem inkrustowane. Koniec  w. XVII. Długość rury 220 mm.; długość półhaczka 450 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

529 (100) Pistolet skałkowy, rurka okrągła, z wizyerem i muszką, do połowy rżnięta i ziarnkowana z napisem złoconym przy osadzie LAZARINO. COMINAZO. Łoże orzechowe,  zamek stalowy gładki; okucie bronzowe rzeźbione, pozłociste.  Koniec w. XVII. Długość rury 260 mm., długość pistoletu  420 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

530 (99) Pistolet skałkowy; rurka dźwirowana z trzema  wizyerami i muszką, cała wypukłym rżniętym ornamentem okryta, z marką w złocistem zagłębieniu i napisem JACOB KUCHENREUTER, nabijanym srebrem. Łoże orzechowe okute w bronz rzeźbiony. Koniec w. XVIII. Długość rurki 250 mm., długość  pistoletu 385 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

531 (641) Pistolet skałkowy; rurka z srebrną muszką złotem ornamentowana z napisem LACHAISE A PARIS; zamek rytowany z powtórzoną firmą powyższą; łoże w stał rytowną  okute z kartuszem srebrnym na szyjce, w którym rytowany  herb Ciołek, iz maskaronem srebrnym rzeźbionym na gałce. Wiek XVIII. Długość rurki 310 mm., długość pistoletu 475 mm. Władysław Przybysławski w Uniżu. 

532 (807) Ładownica z kapą złocistą, niellowaną, po środku wśród armatury niellem wykonanej lilia wypukła rubinami sadzona; po rogach kapy pół-lilije z brylantami i rubinami. Wiek XVIII. Długość 190 mm., szerokość 70 mm.. Książę Andrzej Lubomirski w Przeworsku. 533 (791) Ładownica skórzana z kapą srebrną, częściowo złoconą, niellowaną i rytowaną w panoplję i ornamenta roślinne. Wiek XVIII. Długość 195 mm., szerokość 70 mm. Adam Fedorowicz w Rzeszowie. 

534 (592) Ładownica pozłocista rytowana, po środku  Matka Boska na półksiężycu. Wiek XVIII. Szerokość 210 mm.,  wysokość 75 mm. Piotr Umiński w Krakowie. 

535 (567) Ładownica z kapą złoconą, na niej Orzeł Polski posrebrzany. Na taśmie srebrzystej. Długość 235 mm.,  szerokość 100 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

536 (561) Ładownica z kapą bronzową pozłocistą, na niej nabity smok srebrny niellowany i serce przebite, również niellowanym ornamentem okryta. Wiek XVII. Długość 195 mm.,  szerokość 75 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

537 (509) Ładownica z kapą złocistą rytowaną i niellowaną, po środku Najśw. Panna na polu z perłowej macicy inkrustowanej złotem, po obu bokach i po rogach pola okrągłe i kwadratowe z perłowej macicy, ornamentowanej złotem i sadzonej almandynami. Przy ładownicy taśma srebrnozłocista z sprzączkami tak samo ozdobionemi jak kapa. Wiek  XVII. Szerokość 220 mm., wysokość 90 mm. Książe Adam Sapieha w Krasiczynie. 

538 (221) Ładownica z kapą rżniętą i rytowaną, pozłocistą; po środku kapy herb Paprzyca w owalnym kartuszu otoczonym armaturą, po bokach bujny ornament roślinny. Wiek XVII. Wysokość 75 mm., szerokość 210 mm. Edward Oczosalski we Lwowie. 

539 (105) Rożek na proch z jeleniego rogu, rytowany w liście i kwiaty; po stronie płaskiej czteroramienny krzyż wschodniego kształtu z literami u góry I. H . U- H-, po obu bokach litery Iع X Xع, dalej zaś rozłożone również  po obu bokach krzyża Hዘ - Kn - A - ጠ - P - Б - n - Г.  Na denku jakby tarcza herbowa przecięta strefą. Okucie  bronzowe. Wiek XVII. Długość 140 mm., szerokość w części  rozwartej 120 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

540 (560) Podsypka srebrna, po jednej stronie filigranem i rozetkami drobnemi ozdobiona, po drugiej w kwiaty rytowana, z monogramem tureckim. Wiek XVIII. Długość  170 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

541 (596) Rożek krzywy, czarnym jaszczurem kryty. Piotr Umiński w Krakowie. 

542 (600) Podsypka okrągła z kości białej, po środku z obu stron pole okrągłe żelazne, srebrem w kłącze i liście  nabijane. Średnica 75 mm. Piotr Umiński w Krakowie. 

543 (751) Prochownica w formie krzywego rogu, złotem ornamentowana; na zewnętrznej stronie dna tarcza czteropolowa z herbami Polski i Litwy złotem nabijana, na zatyczce herb dynastyi Wazów również złotem wykonany. Wiek XVII. Miara rozpięcia 310 mm., średnica dna 60 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

544 (543) Chorągiew z czerwonego adamaszku białym  jedwabnym szlakiem rąbkowanym obwiedziona, z dwoma długiemi językami; po jednej stronie Orzeł Polski malowany  na białej jedwabnej materyi z herbem dynastyi Saskiej, po drugiej Agnus Dei. Wiek XVIII. Długość 2560 mm., szerokość  1220 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

545 (220) Chorągiew województwa Bełzkiego; na środkowem czerwonem polu atłasowem herb wojewódzki Gryf, dokoła zaś litery B. B. I. S. L. T. H. G. (prawdopodobnie inicyały miast głównych Bełz, Busk, Sokal, Lubaczów, Tyszowce, Horodło, Grabowiec); szlaki boczne z żółtego adamaszku; przy chorągwi siedm jedwabnych kutasów. Wiek  XVII. Długość 2050 mm., szerokość 950 mm. Edward Oczosalski we Lwowie. 

546 (723) Sztandar z czerwonego aksamitu w dwa języki. z herbem króla Michała Wiśniowieckiego, w jedwabnym hafcie, iz takimże monogramem MR (Michaelis Rex).  Wiek XVII. Długość 1450 mm., szerokość 970 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

547 (405) Berło z zęba narwala rzeźbione; na rączce popiersie króla Stanisława Leszczyńskiego, wyżej tarcza pięciopolowa z herbami Rzeczypospolitej i Wieniawą po środku,  tudzież litery st . pod królewską koroną, nad tem Orzeł  Polski; słupek berła kręcony, na końcu guz rzeźbiony. Długość berła 960 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

548 (869) Buława hetmańska żelazna złotem w gęsty ornament z listków i kwiatów nabijana; głowica okrągłazpłaską rozetą u góry, w ośm pól podłużnych podzielona, każde pole  tak samo jak cała osada i rączka rubinami i turkusami sadzone. Wiek XVI. Długość głowicy z osadą 150 mm., długość buławy 680 mm. Hr. Tarnowscy w Dzikowie. 

549 (758) Buława hetmańska żelazna, złotym ornamentem inkrustowana, z głowicą w formie melona, na ośm  podłużnych pól podzieloną; na każdem polu panoplia z polskiej broni, co drugie pole ma wśród armatury herb litewski Pogoń. Trzon żelazny gładki pierścieniami na trzy części  podzielony, u pierścieni złotem nabijanem ornamentowany.  Wiek XVII. Długość buławy 500 mm., długość samej głowicy  110 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

550 (757) Buława srebrna pozłocista wykuwana i rytowana; głowica w formie gruszki, w dwanaście podłużnych pól podzielona, z których sześć gładkich, sześć zaś w kwiaty  i karpie łuski na przemian rytowanych; trzon odpowiednio do pólgłowicy prążkowany i rytowany, zakończony rękojeścią spiralnie prążkowaną, po środku wydętą, z guzem płaskim, na którym rytowany herb Lubicz i litery S. Z. (Stanisław Żółkiewski). Początek w. XVII. Długość buławy wraz  z głowicą 500 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

551 (809) Buzdygan złocisty z tłem lekko rygowanem, cały bogatą emalią różnobarwną w kwiaty i liście okryty, z głowicą o sześciu piórach, gęsto sadzonych rubinami po  zewnętrznych kantach; u osady i u rączki z obu końców potrójne pierścienie z rubinów i szmaragdów ; na dnie rączki  emaljowany herb Pogoń i litery I. K. X. C. (Książę Czartoryski). Wiek XVII. Długość głowicy z osadą 285 mm., długość  buzdygana 680 mm. Książę Eustachy Sanguszko w Gumniskach. 

552 (398) Buzdygan srebrny pozłocisty; głowica o siedmiu piórach rzeźbionych w liście, turkusami i almandynami wysadzanych; trzonek rytowany w pasma i kwiaty. Wiek XVII. Długość głowicy 170 mm., długość buzdygana 740 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku.

553 (399) Buzdygan srebrny gęstym drobnym niellowanym ornamentem okryty i złocistemi rozetami nabijany o sześciu piórach. Wiek XVII. Długość głowicy 140 mm., długość buzdygana 030 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

554 (399) Buzdygan żelazny rżnięty w arabeski i złotem nakładany; głowica o sześciu piórach. Wiek XVII. Długość głowicy 120 mm., długość buzdygana 610 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

555 (399) Buzdygan żelazny złotemi arabeskami nabijany, o sześciu piórach. Wiek XVII. Długość głowicy 120 mm., długość buzdygana 560 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

556 (454) Buzdygan stalowy o ośmiu piórach, głowica i jej osada inkrustowanem złotem bogato ozdobione, turkusami i rubinami sadzone; trzon srebrny pozłocisty niellowanemi ornamentami pokryty, rączka złotem podobnie jak osada głowicy inkrustowana. Robota wschodnia. Wiek XVII. Długość głowicy z osadą 180 mm., długość buzdygana  £ 50 mm. Hr. Piotr Szembek w Siemianicach.

557 (488) Buzdygan pozłocisty z głowicą o sześciu piórach rytowanych na czarnem niellowanem tle w gęsty wzór z kwiatów i listków ; trzonek, przedzielony od osady  i rączki dwoma pierścieniami z rubinkami, rygowany wężykowato. Wiek XVII. Długość głowicy 130 mm., długość buzdygana 635 mm. Hr. Andrzej Potocki w Krakowie. 

558 (503) Buzdygan żelazny z głowicą o 7 piórach (jedno ułamane), złotem nabijanem ornamentowanych, trzonek drewniany gładki, osada głowicy i rączka stalowe, złotem  tak samo jak głowica nabijane. Długość głowicy 85 mm. długość buzdygana 580 mm. Ks. Adam Sapieha w Krasiczynie. 

559 (504) Buzdygan o siedmiu piórach żelaznych gładkich bez ozdób; trzonek gładki drewniany. Wiek XVI. Długość głowicy 200 mm., długość buzdygana 580 mm. Ks. Adam Sapieha w Krasiczynie. 

560 (505) Buzdygan srebrny pozłocisty rzeźbiony i niellowany o sześciu piórach z gronkiem sadzonem brylantami i rubinami; pod głowicą i u rączki pierścienie sadzone brylancikami i rubinkami, trzonek wzdłuż plecionemi z drutu sznurkami przeciągnięty, rączka gładka niellem ozdobiona. Długość głowicy 120 mm., długość buzdygana 625 mm. Ks. Adam Sapieha w Krasiczynie. 

561 (557) Buzdygan o ośmiu piórach, żelazny, złotem inkrustowany w arabeski; trzonek skórą groszkowaną pokryty, rączka żelazna izłotemi arabeskami ozdobiona. Wiek XVII  Długość 510 mm. Akademia umiejętności w Krakowie. 

562 (755) Buzdygan srebrny pstrozłocisty, w ornamenta roślinne rytowany, o sześciu piórach trójkątnych,, osada i dolna skówka czyli rączka srebrne pstro-złociste, tak  samo jak głowica ornamentowane, na guziku rączki herb  rzeźbiony Jastrzębiec. Wiek XVII. Długość głowicy wraz  z osadą 220 mm., długość srebrnej rączki 160 mm., długość  całego buzdygana wraz z drewnianym trzonem 710 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

563 (756) Buzdygan srebrny pozłocisty z głowicą o sześciu piórach rytowanych i splecionym drutowym rąbkiem obwiedzionych; guz wierzchni grotem zakończony; trzonek pozłocisty sześciu sznurami z drutu wzdłuż bieżącemi ozdobiony, na pasmach wolnych między sznurami rytowany, zrękojęścią gładką rylcem ornamentowaną, na końcowym płaskim guziku rytowany herb Kościesza. Koniec w. XVI. Długość głowicy 145 mm., długość buzdygana  500 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

564 (769) Laska drewniana ośmioboczna czarno malowana w srebrnem pozłocistem rzeźbionem okuciu, składającem się z rączki, trzech okówek i trzewika. Rączka ośmioboczna ku dołowi zwężona z pozłocistego srebra, rzeźbiona i kamieniami (dziś brakującemi) sadzona, ozdobiona jest u góry cyframi splecionemi I. C. R. (Joannes Casimirus Rex) na tle niebieskiej emalii i herbami Polski i Litwy, umieszczonemi każdy z osobna na dwóch z ośmiu podłużnych pól. Na środkowej dłuższej skówce herb Wazów Snopek. Całe  okucie rzeźbione i niegdyś kamieniami wysadzane. Wiek XVII.  Długość laski 1290 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

565 (407) Laska marszałkowska z czarnego drzewa en losanges srebrnym paskiem opleciona, w każdem polu wzoru rozetka z perłowej macicy; okucie z pięciu sztuczek  złocistych arabeskami rżniętemi ozdobionych. Wiek XVII.  Długość 1520 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

566 (406) Laska marszałkowska z ciemno-pokostowanego drzewa, ośmioboczna, gładka, z złocistem okuciem  z trzech sztuczek, festonami liści i perełkowym szlaczkiem  ozdobionych. Na skówce średniej po jednej stronie monogram S. A. R. (Stanislaus Augustus Rex), z drugiej herb Litwy. Długość 1480 mm. Hr. Władysław Zamojski w Kórniku. 

567 (461) Czekan pozłocisty, rytowany, niellowany i rzeźbiony, z nadziakiem w rybi kształt wygiętym, z liliami po obu stronach, z obuchem ośmiobocznym na ośmiu słupkach i podobnież dekorowaną nasadą i osadą; laska w czarnej capie z pierścieniem niellowanym, okucie dolne w trzy  kondygnacye słupków. Wiek XVII. Długość młotka 140 mm.r  szerokość 170 mm., długość Czekana 850 mm. Hr. Stanisław Tarnowski w Krakowie. 

568 (599) Czekan z młotkiem (obuszkiem i nadziakiem) żelaznym, złotem nabijanym. Wiek XVII. Długość  820 mm. Piotr Umiński w Krakowie. 

569 (608) Czekan górniczy z żelaznym młotkiem, z osadą i trzewikiem ze srebrnej blachy rytowanej w arabeski. Wiek XVIII. Długość 705 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 570 (609) Topór żelazny (t. zw. godło Bohdana Chmielnickiego); oksza z ostrzem okrągłem, malowana; po jednej  stronie św. Michał, po drugiej stronie napis ruski: Pod Zamoścem ja Bohdan Chmielnickij w ośm tysiacz Kozakow a łacham żedam i popam Apostatam sym berdyszem zagrajuna ich tołstych szyjach Kozaka. Długość okszy 845 mm Akademia Umiejętności w Krakowie. 

571 (759) Berełko sokole żelazne, złotem szmelcowane;  na trzonku ku dołowi grubiejącym zzłocistą rączką Orzeł  polski rytowany i złocony, płasko wycięty. Wiek XVI. Długość  berełka 590 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

572 (113) Kordelas myśliwski o jelcu bronzowem  złoconem i misternie rzeźbionem w sceny i godła łowieckie złożonem z pałąka, krzyża i tarczowej wklęsłej zastawki. Głownia prosta, szpiczasta, obosieczna, w trzy fasety, przy osadzie wśród ornamentu rytowanego na tle złocistem monogram A. R. (Augustus Rex) pod koroną królewską. Pochwa skórzana w bronz złocony i rzeźbiony okuta. Początek w. XVIII. Długość główni 710 mm., długość kordelasa 880 mm. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

573 (865) Pas miedziany pozłocisty, z jedenastu ogniw  i dwunastej zapony złożony; ogniwa i zapona czworograniaste t zw. formy skrzynkowej (en bossage), rzeźbione an repousse i rytowane, wyobrażają cały szereg królów polskich dynastyi Jagiellońskiej tudzież Henryka Walezego i Batorego. Wiek XVI. Długość pasa 1000 mm, szerokość 90 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

574 (554) Pas bronzowy, z ogniw większych i mniejszych złożony, nakładanemi ornamentami srebrzonemi dekorowany, na rzemieniu, z zapona skrzynkową i przeźroczysto wyrzynanym językiem. Długość 940 mm., szerokość 55 mm. Akademia Umiejętności w Krakowie. 

575 (391) Pas bronzowy pozłocisty ze skówek srebrnemi odlewanemi ornamentami krytych, na skórę naszywanych; zapona skrzynkowa rytowana z rzeźbionym językiem. Długość 920 mm., szerokość 55 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

576 (391) Pas bronzowy pozłocisty z skówek, srebrnemi odlewanemi ornamentami pokrytych, na skórę naszywanych; zapona skrzynkowa, rytowana, z tabliczką odlewaną srebrną na  wierzchu iz rzeźbionym językiem. Długość 920 mm., szerokość 50 mm. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

577 (145) Sprzączka żelazna kuta do pasa. rozetkami  bronzowemi ornamentowana. Wiek XV. Wysokość 160 mm., szerokość 175 mm. Północnoczeskie Muzeum w Libercu. 

578 (866) Klamra do pasa ze srebra nizkiej próby,  złocona, owalnie wygięta, z wizerunkiem króla Zygmunta  Starego, rytowanym w popiersiu, a ujętym w kartusz renesansowy. Po lewej (od widza) stronie kartusza orzeł polski z literą S, pod koroną królewską, po prawej Pogoń pod książęcym kołpakiem. Szerokość 170 mm., wysokość 90 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

579 (864) Zapona do pasa filigranową robotą. Na złocistem dnie ornament srebrny filigranowy na trzy pola podziedzielony, w średniem największem polu cyfra spleciona  S. A. R. pod koroną (Stanislaus Augustus Rex) Wiek XVIII. Szerokość zapony 130 mm., wysokość 57 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

580 (863) Zapona do pasa myśliwskiego bronzowa posrebrzana z rzeźbionym i złoconym szlakiem z liści dębowych i żołędzi dokoła. Na środku rzeźbione w złocistym bronzie  cyfry F. A. R. w wieńcu iz koroną królewską (Fridericus Augustus Rex), po obu bokach cyfry dwa leżące jelenie. Szerokość zapony 140 mm., wysokość 80 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

581 (895) Sztuciec myśliwski w skórzanej bronzem okutej pochwie, złożony z noża, widełek i szpikulca, zrączkami rogowemi, ozdobionemi w bronz rytowany w arabeski. Na nożu  podkowa z krzyżem (marka Łukasza Wilczyńskiego z Poznania) ir. 1681. Władysław Łoziński we Lwowie. 

582 (896) Sztuciec składany z noża i widełek, żelazny, złotem i srebrem w kwiaty i liście inkrustowany. Wiek XVIII. Władysław Łoziński we Lwowie. 

583 (897) Sztuciec myśliwski w pochwie bronzowej,  w żelazo przejrzyście wycinane okutej, złożony z szerokiego  tasaka, noża, dwojga widełek i szpikulca z rączkami z ciemnej  kości. Przy rączce tasaka po jednej stronie Orzeł Polski, po drugiej Pogoń, wycinane w żelazie na tle bronzowem. Wiek XVII. Władysław Łoziński we Lwowie. 

584 (483) Trzy blachy bronzowe wykuwane od kasków żołnierskich XVIII w. z herbem Leliwa wśród armatury. Wysokość 250 mm., szerokość 200 mm. Hr. Stanisław' Tarnowski w Krakowie. 

585 (487) Rząd na konia złożony z brokatowego kulana, siodła, poduszki, uzdy, napierśnika, podogonia, strzemion, olster, srebrnych łańcuchowych wodzy, batożka, popręgi i dwmch buńczukowych kutasów. Siodło pokryte brokatem  srebrzysto-czerwonym z przednim łękiem wysokim, tylnym płaskim i półkolistym; oba łęki srebrem pozłocistem, niellowanem i rytowmnem okute, kamieniami złotem inkrustowanemi sadzone. Uzda, napierśnik i podogonie z sztuczek na rzemieniu, wszystkie sztuczki srebrne pozłociste, rytowane, niellowane i również inkrustowanemi złotem kamieniami sadzone, tożsamo strzemiona z długą i szeroką stopą. Olstry z czerwonej skóry, bronzową blachą zamknięte, u dołu od pola  tą samą materyą co siodło obszyte; kutas jeden z guzem  złocistym, tożsamo kamieniami sadzonym i niellowanym, z białego włosienia, dekorowany złocistemi jedwabnemi sznureczkami; drugi z guzem gładkim złoconym, z białego włosienia, opleciony siatką i sznurami z czerwonego jedwabiu. Wiek XVII. Hr. Andrzej Potocki w Krakowie. 

586 (495) Rząd na konia złożony z siodła, uzdy, napierśnika, wisiora, dwóch tobołków i strzemion. Siodło z przednim wysokim, tylnym szerokim i półkulistym łękiem, aksamitne, złotem haftowane; oba łęki i okucie złociste rytowane,  sadzone karneolami inkrustowanemi złotem w arabeski: uzda i napierśnik złożone z sztuczek pozłocistych, rzeźbionych, sadzonych karneolami inkrustowanemi złotem; każdy kamień ujęty w ramki szklanych raucików. Przy uździe szkofia niellowana, sadzona kamieniami z kitą z strusich piór. Wiek XVII. Książę Adam Sapieha w Krasiczynie. 

587 (453) Rząd turecki zdobyty pod Wiedniem przez  Przecława Szembeka, złożony z siodła, czapraka, uzdy, nachrapnika i strzemion. Siodło wiszniowym aksamitem obite, złotym haftem ozdobione; oba łęki jak niemniej wszystkie sztuczki, z których się składa reszta całego rzędu, tudzież strzemiona  pozłociste, rytowane i gęsto turkusami sadzone, wśród których większe granowite lub okrągłe tablice achatu, inkrustowane złotem i niegdyś sadzone drogiemi kamieniami. Czaprak cały bogatym wypukłym haftem złotym wykonany. Robota wschodnia. Wiek XVII. Hr. Piotr Szembek w Siemianowicach. 

588 (394) Uzdeczka z nachrapnikiem, napierśnik i  podogonie, srebrne pozłociste, złożone z sztuczek i wypukłych rozet na rzemień naszywanych; wszystko bogato rzeźbione i ornamentowane, z gęstemi wisiorkami. Wiek XVII. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

589 (392) Rząd na konia, złożony z siodła, czapraczka, dwóch tobołków i pary olster; wszystko na wiszniowym aksamicie bogato złotem w roślinne ornamenta haftowane; oba tobołki srebrną tarczą, złocistą i ażurowo wycinaną pokryte, w tarczach wśród ormatur węzeł na kształt mcnogramu z liter L. S. i W. Olstra gładkie, u dołu haftem ozdobione, okute srebrem złocistem, wypukło ornamentowanem. Koniec w. XVII. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

590 (393) Rząd na konia złożony z siodła, czapraka  i dwóch tobołków, wszystko na czerwonym aksamicie złotem  w arabeski haftowane. Łęk przedni i tylny złocisty, tudzież  okucie, bogatym ornamentem okryte. Wiek XVII. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

591 (867) Rząd na konia, złożony z czapraka, siodła z łękami, pozłocistą rygowaną blachą obitemi, z uzdy, napierśnika, podogonia i olster na pistolety. Poduszka na siodle obita zielonym aksamitem, złotem haftowanym, tak samo i  olstry; uzda i inne części sztuczkami złocistemi rygowanemi okryte i dużemi puklastemi rozetami ozdobione; wodze z zielonej taśmy jedwabnej, strzemiona gładkie bronzowe. Wiek XVII. Hr. Tarnowscy w Dzikowie. 

592 (143) Rząd polski złożony z siodła, uzdy, napierśnika, podogonia, tebinek, olster, czapraka i strzemion. Siodło srebrną lamą w plecionkę okryte, haftem jedwabnym  i złotym ozdobione, o dwóch wysokich łękach, okutych w srebro w jaszczur wytłaczane z palmetami z korali w filigranowej  złocistej obwódce. Narożniki również jaszczurowaną srebrną  blachą obite, z filigranowym ornamentem, w którym ślady emalii. Uzda, napierśnik, olstry it. d. w ten sam sposób i tą samą techniką ozdobione. Czapraczek z czerwonej skóry, srebrną plecionką obwiedziony. Tebinki przednie i tylne z grubej skóry w kwiaty i arabeski malowane. Strzemiona  bronzowe o wschodnim kształcie i ornamencie. Wiek XVII. Hr. Jan Drohojowski we Lwowie. 

593 (1.44) Rząd na konia złożony z siodła, uzdy, podogonia, czapraczka i strzemion. Siodło ścielone i zielonym  aksamitem obite z łękami ozdobionemi filigranem i krwawnikami z złotą inkrustacyą. Uzda, wodze, podogonie z taśmy  srebrno-jedwabnej, na podogoniu między spi ciami wielka i wypukła rozeta z złocistego filigranu sadzona inkrustowa liemi złotem krwawnikami. Czaprak z tebinkami z zielonego aksamitu. Strzemiona żelazne, powleczone bronzową ornamentowaną blachą. Wiek XVIII. Hr. Józef Drohojowski we Lwowie. 

594 (594) Trzy części rzędu z sztuczek bronzowych, rzeźbionych, pozłocistych, na zieloną taśmę naszywanych, kamieniami sadzonych, a mianowicie: uzdeczka, napierśnik i podogonie. Wiek XVIII. Piotr Umiński w Krakowie. 

595 (400) Uzdeczka, napierśnik i podogonie pozłociste, złożone z sztuczek i dużych rozet, nakładanych srebrnemi ornamentami na złotem tle. Wiek XVII. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

596 (19) Rzędzik na konia srebrny, złożony z uzdy, napierśnika i podogonia; z wąskich rzemyków, pokrytych łuskowo srebrnemi sztuczkami; przy uzdzie łańcuszkowy wisior z gałką i jedwabnym kutasikiem. Wiek XVIII. Artur Zaremba Cielecki w Porchowej. 

597 (508) Siodło polskie z czerwonego aksamitu z dwoma łękami, z których tylny szeroki i półkolisty, oba łęki haftem złotem w wypukłe guzy ozdobione; przy siodle wodze z wędzidłem i strzemiona miedziane pozłacane. Wiek XVII. Książę Adam Sapieha w Krasiczynie. 

598 (264) Siodło polskie, białym zamszem pokryte ; łęk  tylny i przedni srebrem pozłocistem okuty, z bogatą ornamentyką podkuwaną i rzeźbieną. Wiek XVIII. Hr. Leszek Borkowski we Lwowie. 

599 (544) Czaprak Kawaleryi Narodowej litewskiej, granatowy, z szlakiem czerwonym i białym; po rogach herby Litwy naszywane. Z dwoma olstrami. na których monogramy  króla Stanisława Augusta. Koniec w. XVIII. Długość największa 1200 mm., szerokość 660 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

600 (688) Czaprak z zielonego aksamitu złotą taśmą obszyty; uzda z taśmy zielonej z szlaczkiem złotym i takież  podogonie. Wiek XVIII. Długość 1000 mm., szerokość 900 mm. Kazimierz Rojowski w Humenowie. 

601 (595) Dwa tobołki (taszki) do siodła z czerwonej skóry, srebrem haftowane. Piotr Umiński w Krakowie. 

602 (753) Para ostróg żelaznych, srebrną inkrustacyą floresowanycb, z krótkiemi szyjkami o bodźcach gwiaździstych sześciokolcowych. Przy napięciach szeroko rozwartych  sprzączki do rzemieni. Wiek XVII. Władysław Łoziński we Lwowie. 

603 (377) Ostroga żelazna rzeźbiona srebrzona z szyjką stromo do góry wzniesioną o bodźcu gwiaździstym, napięcie w dół wygięte z sprzączkami. Wiek XVII. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

604 (376) Ostroga żelazna cała złocona z wygiętą ku górze szyjką i bodźcem w formie gwiazdy; napięcie w dół wygięte z sprzączkami. Wiek XVII. Hr. Władysław Zamoyski w Kórniku. 

605 (754) Para strzemion żelaznych c arno zapuszczanych, złotem ornamentowanych, ze stopami przejrzysto urobionemi; ucha do puślisk w kształcie monogramu A. R. (Augustus Rex) z koroną królewską u góry. Koniec w. XVII. Wysokość strzemion 250 mm., szerokość u dołu 130 mm. Władysław Łoziński we Lwowie. 

606 (603) Para strzemion bronzowych, rytowanych. Piotr Umiński w Krakowie. 

607 (446) Strzemię damskie kute i wycinane w ornament ażurowy. Długość 195 mm., szerokość 100 mm. Północno-czeskie Muzeum w Libercu.