olej, sklejka, 50 × 35 cm
sygn. p. d.: Wlastimil Hofman
na odwrocie zapiski dotyczące pochodzenia obrazu: Sprzedał/Jan Kurek/Kraków/ Bronowice Małe/No 378/Boży śpiewak/ adres/Profesor Vlastimił/Hofman/Kraków/ ul. Spadzista/willa własna
„Jestem malarzem myśli i przeżyć”
Wlastimil Hofman
Hofman był człowiekiem głęboko wierzącym, stąd też obrazy o tematyce religijnej były szczególnie bliskie artyście, stanowią najważniejszą część jego twórczości. „Spowiedź” (w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie) stała się jego najsłynniejszym obrazem, który w 1921 roku poruszył paryską krytykę i 8 czerwca otrzymał najwyższe uznanie i odznaczenie, a Hofman członkostwo w Societe Nationale de Beaux Arts w Paryżu (jako drugi Polak po mieszkającej w Paryżu Boznańskiej) (za: B. Czajkowski, Portret z pamięci, wyd. Ossolińskich 1971, s. 126). Hofman swoje artystyczne credo określił jako „służbę Bogu” . W swoich pamiętnikach napisał: „Moja sztuka rozwija się naokoło modlitwy, naokoło zetknięcia się ducha ludzkiego z Bogiem [...] modlitwa ducha i ciała to najwyższe objawy ludzkie, najdogodniejsze do przedstawiania w sztuce (Pamiętnik artysty z 27 VII 1915 r. cyt. za E. Wolniewicz-Mierzwińska, Wlastimil Hofman – twórczość do roku 1939, w: Dzieła czy kicze, red. E. Grabska, T.S. Jaroszewski, Warszawa 1981, s. 390, p). „Przekonuję się coraz więcej, że dno mojej duszy jest religijne, więc dno sztuki mej powinienem związać z duchem chrześcijańskiej sztuki średniowiecznej (Pamiętnik, 23 VIII 1923). Artysta wielokrotnie pisał o potrzebie i misji religijnego malarstwa: „Doszedłem do przekonania że wielki i poważny temat zmusza niejako sam przez się do monumentalnego wyrażania się w jak najprostszy sposób, dlatego będę się starał jak najczęściej, o ile można, odrzucać rodzajowe tematy, które nie prowadzą artysty na takie wyżyny stylu i wybierać tematy poważne i wielkie już w sobie. Ewangeliczny styl ważny jest w obrazie” (Pamiętnik, 10 III 1914). W Ilustrowanym Kurierze Codziennym z 28 września 1925 czytamy, iż „Hofman jeśli sięgnie po pierwiastek religijny, to wydobędzie z duszy szeroką skalę najgłębszego, a szczerego uczucia ”. Największą wartością artystyczną jego dzieł jest siła i napięcie w wydobywaniu wyrazu jako odpowiednika bogatej skali uczuć ludzkich”. Stanisław Przybyszewski nazwał Hofmana „polskim Fra Angelico” a Bunikiewicz napisał, iż „jego obrazy stanowią najdoskonalszy wyraz polskiego chrześcijanizmu w plastyce” (W. Bunikiewicz, Wlastimil Hofman (w 25-lecie twórczości). Wystawa w Salonie Garlińskiego, „Bluszcz” 1928, nr 17, s. 12).
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen