Edward OKUŃ (1872-1945), „Most na Tybrze”, 1902

cynkografia barwna, winieta okładkowa z „Chimery”, wrzesień 1902, tom V, zeszyt. 15,
9,8 x 18,5 cm, wym. karty: 23,5 x 18,5 cm.
Grafika reprodukowana w : Małgorzata Biernacka „Edward Okuń (1872-1945)”, Edipresse Polska S.A., 2007,ss. 78-79.

Malarz, rysownik i ilustrator, kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej W. Gersona (1890-1891), studia kontynuował w krakowskiej SSP pod kierunkiem I. Jabłońskiego, J. Matejki, W. Łuszczkiewicza, F. Cynka i J. Unierzyskiego (1891-1893), naukę uzupełniał w akademii monachijskiej oraz w Académie Julian w Paryżu. W 1898 wraz z żoną przeniósł się do Rzymu, gdzie mieszkał z przerwami do ok. 1921. Wielokrotnie przyjeżdżał do Polski. Działał w Warszawie, Rzymie, Florencji. Od 1908 był członkiem rzeczywistym TZSP. Jego malarstwo nawiązuje do osiągnięć europejskiego symbolizmu, tworzył kompozycje symboliczne i baśniowe, pejzaże i portrety. Był jednym z najwybitniejszych twórców secesyjnej grafiki książkowej. Współpracował z polskimi i zagranicznymi czasopismami literacko-artystycznymi. W 1900 został powołany przez Zenona Przesmyckiego na współpracownika „Chimery”, jego prace ilustratorskie w dużej mierze decydowały o walorach wizualnych pisma. W opinii Katarzyny Kulpińskiej powracający w twórczości ilustratorsko-zdobniczej Okunia motyw mostu, arkad i schodów symbolizuje wędrówkę, niekończącą się tułaczkę.
(Lit.: Katarzyna Kulpińska „Szata graficzna młodopolskich czasopism literacko-artystycznych”, DiG, Warszawa, 2005, s. 147).