Aleksander I (1801–1825), 10 rubli, 1805 СПБ XЛ, Petersburg; Aw: Cztery ukoronowane tarcze herbowe (gubernia moskiewskia, kazańska, syberyjska i astrachańska) osadzone na ramionach krzyża, pośrodku tarcza z Orłem carskim, legenda ДЕСЯТЬ РУБЛЕЙ 1805 ГОДА; Rw: Pod koroną, w wieńcu laurowym, w czterech wersach: ГОСУДАР / СТВЕННАЯ РОССIЙСКАЯ / МОНЕТА; Bitkin 7 (R1), Fr. 146, GM 43, Uzdenikow 0191; złoto, 12.16 g; drobne zacięcie na obrzeżu, bardzo rzadki typ monety.
Po krótkich i burzliwych rządach Pawła I (1796–1801) skarbiec rosyjski był niemal pusty. Jego następca, Aleksander I (1801–1825), zmuszony był do głębokiej reformy finansów. W tym celu podjął szereg zdecydowanych działań mających na celu zmniejszenie deficytu budżetowego, m.in. wydał dekret carski, zgodnie z którym wszystkie banknoty należało jak najszybciej wycofać z obiegu. Zostały one zastąpione monetami – złotymi, srebrnymi i miedzianymi. Był to więc powrót do gospodarki monetarnej opartej o wartość kruszcu. Car ograniczył także wydatki urzędników oraz wprowadził nowe podatki. Działania te poprawiły sytuację finansową imperium, a władca został okrzyknięty reformatorem, który naprawił błędy szalonego ojca.
Począwszy od Piotra I władcy Rosji umieszczali na monetach swoje portrety. Aleksander I poszedł zupełnie inną drogą. Mimo, że powstały próbne ruble z głową cara (z 1801 roku i bez daty), nie weszły one ostatecznie do obiegu. Nawet najokazalsze złote monety obiegowe o nominale 10 rubli, bite za panowania Aleksandra I, zawierają symbole narodowe – próżno na nich szukać podobizny cara. Jedynym wyjątkiem są monety bite dla Królestwa Kongresowego. Portret władcy znajdujemy na monetach z lat 1816–1825, o nominale 1, 2, 5 i 10 złotych (srebro) oraz 25 i 50 złotych (złoto). Były one produkowane w mennicy warszawskiej w czasie, gdy jej zarządcą był Jakub Benicke (inicjały IB na rewersie).
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen