olej, płótno, 68 × 68 cm
sygn. l. d.: „Mokwa”
na odwrocie nalepka wystawowa z tytułem pracy
Patrząc na dorobek artysty z lat 1945–1965 trzeba stwierdzić, że był to okres obok lat trzydziestych, w jego twórczości najlepszy. Jego malarstwo olejne osiągnęło w tym czasie pełną dojrzałość. Artysta pracował dużo, niemal instynktownie, nie czekał na natchnienie. Stworzył własny, łatwo rozpoznawalny styl. Był malarzem wyjątkowo wrażliwym na kolor – wypracował własną niepowtarzalną paletę. Jego prace olejne nadal mają często znamiona techniki akwarelowej. Posługiwał się swobodną i szeroką plamą barwną, niezwykle dynamiczną w partiach nieba. Budując swoje prace na subtelnościach kolorystycznych umiejętnie stosował szeroką gamę kolorów złamanych. (...) W malarskim oeuvre Mariana Mokwy najbardziej charakterystyczne są przedstawienia morskich brzegów. Zarówno melancholijne, ze spokojną taflą morza i samotną łodzią na piaszczystej plaży, jak i te ekspresyjne, gdzie wzburzone fale rozbijają się o klifowe brzegi – traktowane były przez malarza w sposób niezwykle emocjonalny. Malarz nadał tym kompozycjom panteistyczny wymiar. Brzegi spokojne wypełnia cisza, a między lądem a morzem panuje swoista harmonia i równowaga.
W. Zmorzyński, "Marian Mokwa. Malarstwo", Pelplin 2003, s. 25–26.
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen