akryl, relief/drewno, płyta
Wymiary: 40 x 40 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'nr 4 1968 | H. Stażewski'
na odwrociu dwie nalepki Desy
Opinie
autentyczność skonsultowana z Andrzejem Szczepaniakiem
Pochodzenie
BHZ Desa, Warszawa
kolekcja Barbary Piaseckiej-Johnson, USA
Galeria Starmach, Kraków
Wystawiany
Henryk Stażewski - reliefy, Galeria Starmach, Kraków, luty 2001
Henryk Stażewski - reliefy, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2001
„GK Collection #1”, Art Stations, Poznań, 18.03-17.06.2007
„Nowy Porządek”, Art Stations, Poznań 29.09.2011-2.01.2012
„Każdy jest dla kogoś nikim”, Fundación Banco Santander, Madryt, 15.02-15.06.2014
Literatura
Henryk Stażewski - reliefy, katalog wystawy, Galeria Starmach, Kraków 2001
Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia, [red.] Wiesław Borowski, Małgorzata Jurkiewicz, Joanna Mytkowska, Andrzej Turowski, Fundacja Galerii Foksal, Warszawa 2005, s. 145 (il.)
Paweł Leszkowicz, GK Collection #1, Poznań 2007, s. 195 (il.)
Nowy Porządek = New Order, katalog wystawy, [red.] Tomasz Plata, Magdalena Popławska, Poznań 2011, s. 55
Everybody is nobody for somebody, katalog wystawy, [red.] Blanca Gómez Mosquete, Madryt 2014, ss. 184-9 (il.
Biogram
Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).
