SZABLA – KARABELA BOJOWA, XVIII/XX W.

dł. całk. szabli w pochwie 970 mm, dł. szabli 912 mm, dł. głowni 782 mm, szer. głowni u nasady 30 mm, gr. grzbietu u nasady 8 mm, masa szabli 640 g, masa szabli w pochwie 1185 g

R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa. Jelec prosty, krzyżowy, z krótkimi wąsami i ramionami zakończonymi buławkami. Pochylona do przodu głowica w formie schematycznej głowy orlej, widzianej z profilu. Trzon rękojeści wykonany z dwóch okładzin drewnianych, przynitowanych do trzpienia czterema poprzecznymi nitami. Okładziny rżnięte w szewrony, obwiedzione listwą stalową. G ł o w n i a stalowa, o znacznej krzywiźnie, obustronnie profilowana w dwie bruzdy, od nasady niemal do sztychu. Długie, obosieczne pióro z zaznaczonym młotkiem pióra, sztych w linii grzbietu. Grzbiet płaski, na wysokości zastawy wklęsły. Na zewnętrznym płazie, na wysokości zastawy, znaki miecznicze. P o c h w a z łubek drewnianych, obszyta czarną skórą. Okucia stalowe. Dwie ryfki z ozdobnie wyciętymi pierścieniami i ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Trzewik bez ostrogi, mocowany na płaszczu pochwy dwoma nitami. Oprawa głowni i pochwa późniejsza, co było podyktowane modą, bardzo często praktykowane.
stan zachowania 4/3-/4