stal, mosiądz, drewno bukowe; dł. głowni 82,5 cm, krzywizna 3,4 cm; dł. całk. 95,5 cm, w pochwie 98,5 cm.
Polska, Kielce, po 1934
Głownia stalowa, obustronnie ciągniona w szerokie zbrocze, z przygrzbietową bruzdeczką - szlifowaną od połowy zastawy do pióra. U nasady zewnętrznego płazu bity napis: „S. wz. 34”; u nasady płazu wewnętrznego: „H. LUDWIKÓW / KIELCE”. Na grzbiecie u nasady cecha odbioru rzeczoznawcy inż. Tadeusza Księżyckiego („K/2” w owalu) i nr „6027”. Jelec mosiężny, krzyżowokabłąkowy; tylne ramię zakończone otworem na temblak; część przednia załamana pod kątem prostym tworząc kabłąk. Rękojeść z niewielkim wybrzuszeniem, w okładzinach bukowych o 11 karbach. Głowica z mosiężnym kapturkiem, z krótkim warkoczem. Pochwa stalowa z 1 ryfką z brajcarkiem; na trzewiku bity numer nieco zatarty „[6]027”, taki sam, jak na głowni.
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen