olej, płótno / 83,5 x 58 cm
96,5 x 70,8 cm, wymiary z ramą
sygnatura l.d.: ‘K. Stabrowski’
numer inwentarzowy: UK/bt/22/4/2020/a
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna
Kazimierz Stabrowski tworzył w Petersburgu i Warszawie reprezentujący nurt symbolizmu i secesyjnej stylizacji w sztuce Młodej Polski. Urodzony w 1869 w Kruglanach koło Nowogródka na Wileńszczyźnie, zmarł w 1929 w Garwolinie.
Edukację artystyczną odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie w latach 1887-1894 uczęszczał do pracowni Pawła P. Czistiakowa. W 1893 odbył podróż studyjną na Wschód, do Bejrutu i Palestyny, zwiedzając po drodze Odessę, Konstantynopol, Grecję i Egipt. W 1894 wyjechał do Niemiec. W tymże roku uzyskał tytuł "kłassnyj chudożnik I stiepieni". Kontynuował jednak studia w zreformowanej akademii, kształcąc się w latach 1895-1897 pod kierunkiem Ilji Riepina. W uznaniu warsztatowego mistrzostwa i artystycznych dokonań, Stabrowski został powołany na członka jury wystaw organizowanych przez petersburską uczelnię. Zyskał niepodważalną reputację jako twórca obrazów historycznych, formuły najwyżej cenionej w hierarchii akademickich gatunków. Swój kunszt wykorzystywał także jako portrecista werystycznie utrwalający rysy swych modeli.
Swe malarskie doświadczenie wzbogacił w Paryżu, gdzie w latach 1897-1898 studiował w Académie Julian; uczęszczał wówczas do atelier dwóch znakomitych akademików, Benjamina Constanta i Jeana-Paula Laurensa. Jego prace prezentowane były na międzynarodowych wystawach i ekspozycjach w Paryżu (1900), Monachium (1901), Wenecji (1903), Petersburgu (1915), Moskwie (1916).
W 1902 twórca wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", elitarnego ugrupowania zrzeszającego wybitnych artystów polskich. W 1903 osiadł w Warszawie podejmując obowiązki pedagoga i organizatora sceny artystycznej. Wielkie zasługi położył w tworzeniu podwalin warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, której działalność zainaugurowano w dniu 19 marca 1904 roku. Stabrowski pełnił funkcję dyrektora uczelni do 1909.
Giętkość linii i falistość konturów obiegających lekko modulowane plamy barw nasyconych i głębokich, lub rozbielonych i zmatowiałych, decydowała o dekoracyjnym wymiarze kompozycji Stabrowskiego. Istotne znaczenie odgrywał w nich ornament, roślinne i kwiatowe desenie pokrywające tkaniny, kostiumy i witrażowe szyby. Utworzone przez niego w 1922 ugrupowanie Sursum Corda współdziałało z Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych.
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen