Eugeniusz Arct (1899 Odessa - 1974 Warszawa), Podwórko w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, 1934

Biogram
Studia artystyczne odbywał w Kunstgewerbeschule w Lucernie w latach 1918-1920 pod kierunkiem van Moosa oraz w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1923-1930, w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. W 1946 roku został mianowany profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1930 wystawiał ze Szkołą Warszawską, której był współzałożycielem. Prace członków tej grupy charakteryzowały się nawiązywaniem do późnego impresjonizmu francuskiego, jasnymi, prześwietlonymi kolorami i czerpaniem tematów ze współczesnego życia. Arct należał także do ugrupowania Blok oraz ZPAP. Brał udział w salonach Instytutu Propagandy Sztuki, wystawach Bloku oraz w wielu pokazach polskiej sztuki za granicą, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Malował martwe natury, a przede wszystkim barwne, rozedrgane, bliskie impresjonizmowi pejzaże (często z Kazimierza Dolnego i Szczawnicy) oraz krajobrazy miejskie, których tematem była głównie Warszawa. Stolica i jej wygląd stał się naczelnym motywem jego twórczości powojennej.