akwarela, papier; 39,7 x 30 cm;
sygn. i dat. p. d.: "J Tarasin 91" (ołówkiem);
na odwrocie:
- naklejka z oznaczeniem: "26";
- pieczęć (częściowo czytelna): "WOJEWÓDZKI KONSERWATOR ZABYTKÓW / w Krakowie / Przedmiot nie podlega zakazowi / …"
Proweniencja:
kolekcja prywatna, Warszawa
Bibliografia:
Kowalska B., "Polska awangarda malarska 1945-1980. Szanse i mity", Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988.
„Nie jest to malarstwo, jak często je interpretowano, estetyczne, o rodowodach z postimpresjonistycznego koloryzmu, ani zainspirowane muzyczną partyturą czy wywiedzione z matematyki. Owe zapisy stanowią projekcję znaczeń nie dających się jednoznacznie przełożyć na słowa, ani też odczytać. Jest w nich zakodowana nie tylko przestrzeń, ale i ruch, implikujące nieustającą zmienność i przeistaczanie się jednych form w drugie (...)” - charakteryzowała Bożena Kowalska. Sam artysta podkreślał istotę oddziaływania elementów na siebie, przez co efekt końcowy malarskiego procesu nie jest sumą pojedynczych kształtów, a nową jakością, odrębnym bytem. W wysublimowanym artystycznym języku wykreowanym przez Jana Tarasina, a składającym się z uproszczonych, znaków (figur geometrycznych, liter), dostrzega się odwołania do sztuki Dalekiego Wschodu, szczególnie kaligrafii. Harmonia, piękno, a przy tym głębokie rozeznanie w temacie przestrzeni i jej dynamizowania w dziełach artysty, zyskały uznanie na całym świecie. Od Tokio, przez Paryż, po Nowy Jork.
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen