olej, deska; 35,5 x 47,5 cm (wymiar każdej z prac);
jeden z nich oznaczony numerem kolekcjonerskim na licu czerwoną farbą p. d.: 1746;
(po konserwacji; ramy współczesne wzorowane na ramach z kolekcji królewskiej, złocone płatkami złota).
Z kolekcji króla Stanisława Augusta nr 1746 i 1750 (nr 1750 - utracony podczas konserwacji); obrazy ujęte w spisie zbioru królewskiego z nazwiskiem malarza: Podwins, obecnie przypisywane artyście Jacques de Lajoue. W latach 1816 roku sprzedane, wymienionemu w inwentarzu, panu M. Błażowskiemu.
Lit.: oprac. Tadeusz Mańkowski, Galerja Stanisława Augusta, Lwów, 1932, s. 391-392.
Za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego (1632-1798) Zamek Królewski w Warszawie był oficjalną rezydencją królewską oraz siedzibą sejmu, Łazienki Królewskie zaś stanowiły prywatną
siedzibę monarchy. Stanisław August, jako władca oświecony, chciał stworzyć wyjątkową galerię malarstwa w Pałacu na Wyspie o odpowiednich, ówczesnym czasom, walorach artystycznych,
ideologicznych oraz reprezentatywną. Jako że monarchia nie była dziedziczna, król Stanisław II August (1764-1795) nie dysponował wcześniej zgromadzonymi historycznymi zbiorami dzieł
sztuki, jeśli takie były, często stanowiły własność prywatną poprzedników.
Podstawą do budowania galerii królewskiej były nieliczne dzieła pozostające w warszawskim Zamku, zakupiony od Kaspra Lubomirskiego wraz z posiadłością Ujazdów, zbiór dzieł. Nad
doborem pozostałych obrazów czuwał Marcello Bacciarelli, który w piśmie przedstawił królowi program tworzenia galerii sztuki. Kolekcja miała zawierać reprezentatywne, dawne, znaczące
szkoły malarstwa, jak również aktualne nurty i tendencje. I tak w zbiorach królewskich znalazły się dzieła mistrzów: Święty Hieronim Leonella Spady, Dziewczyna w ramie obrazu i Uczony przy
pulpicie Rembrandta, Skrzypek i dama Philipa van Dijka, Diana i Akteon Ary’ego de Visa, Portret młodej kobiety z różą Pietera Cornelisz van Slingelandta, Portret księżnej Santacroce pędzla Angeliki
Kauffmann. W 1795 roku królewska kolekcja liczyła ponad 2400 dzieł.
Stanisław August Poniatowski wyjeżdżając do Grodna w 1795 roku, zabrał ze sobą część kolekcji. Pozostałe pozycje, po jego śmierci w 1798 roku odziedziczył książe Józef Poniatowski, który
został zmuszony do sprzedaży królewskich zbiorów. Część z nich za pośrednictwem matki księcia Józefa, Marii Teresy Tyszkiewicz, trafiła w ręce cara Aleksandra I, który nabył Łazienki
Królewskie wraz z wyposażeniem w 1817 roku.
Opracowana przez Tadeusza Mańkowskiego Galerja Stanisława Augusta, stanowi inwentarz dzieł sztuki znajdujących się w zbiorach królewskich z późniejszymi adnotacjami dotyczącymi losów
poszczególnych obrazów. Na tej podstawie można dowiedzieć się, że oferowane obrazy zostały sprzedane 31 lipca 1816 roku niejakiemu panu M. Błażowskiemu, a na przykład dzieło Jean-
Honoré Fragonarda Skradziony pocałunek znajdowało się do 1895 roku w galerii Łazienek Królewskich, a następnie zostało przeniesione do petersburskiego Ermitażu. Oferowana para obrazów,
wymieniona w inwentarzu pod pozycjami 1746 oraz 1750 została przypisana przez jego autorów malarzowi Podwinsowi. Obecnie autorstwo obu niewielkich lecz nastrojowych kompozycji
przypisuje się francuskiemu pejzażyście, autorowi scen dworskich w parkowej scenerii z motywem renesansowej architektury, Jacquesowi de Lajoue.
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen