olej, płótno; 53 x 65,5 cm;
sygn. p. d.: Eug. Zak
Pochodzenie: kolekcja Ewy i Wojciecha Fibaków, Polska
Wystawiany: Warszawa, Muzeum Narodowe, Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibak.w, 1992, reprodukowany w katalogu Warszawa, Muzeum Narodowe, Eugeniusz Zak, 1884 - 1926, 2004, nr 71, reprodukowany w katalogu
Literatura: Artur Tanikowski, Eugeniusz Zak, 2003; poz. 117, il. s. 117
Już w 1902 r. E. Zak wyjechał do Paryża, rozpoczynając naukę w tamtejszej Ecole des Beaux-Arts, a rok później udaje się w podróż po Europie. Możliwość dogłębnego poznawania w paryskich galeriach sztuki m. in. Nicolasa Poussin czy Antoine Watteau, ich idyllicznych scen osadzanych we wspaniałych pejzażach, a także możliwość zobaczenia na własne oczy pełnych świeżości widoków Bretanii czy wspaniałych krajobrazów w krajach śródziemnomorskich, a także doświadczenie tamtejszego spokojnego, powolnego stylu życia, zaowocowały serią pejzaży idyllicznych. Eugeniusz Zak jest uznawany za jednego z pierwszych artystów powracających w XX wieku do tego tematu. W jego obrazach zachwyca spokój i ograniczony dynamizm. Najczęściej można zobaczyć tulące się na łonie natury pary kochanków, matki z dziećmi, wędrowców kontemplujących wspaniałość przyrody.
W 1925 roku amerykański krytyk B. J. Kospoth tak pisał o twórczości Zaka: „Jej najbardziej uderzającą cechą jest cudowna jakość dekoracyjna. Obrazy Zaka są malowane nie po to, by je zawiesić w muzeach, lecz po to, by upiększały pomieszczenia, w których żyją ludzie. W półmroku uśpionych mieszkań ich wspaniałe kolory wibrują niczym struny harfy. Jest w nich coś z techniki freskowej dawnych mistrzów.”
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen