50,0 x 50,5cm - tusze barwne, płótno fotograficzne
sygn. p.d.: J. Skarżyński | 94.
na odwrocie:
– na płótnie śr.d. pieczątka wywozowa z nr.;
– na zawinięciu płótna g. nalepka z numerem 14;
– na d. listwie krosna dwie nalepki z numerami: 53/71A i 19, obok ślad nalepki galerii w Krakowie
Obraz wystawiany:
– Jerzy Skarżyński. Pół wieku metafory. Malarstwo-rysunek – scenografia, Kraków III – IV 2001, Galeria Anna Iglińska;
– Wystawa malarstwa Jerzego Skarżyńskiego, 27 VIII – 23 IX 2002, Instytut Polski w Sztokholmie.
Jerzy Skarżyński (Kraków 16 XI 1924 – Kraków 7 I 2004) studiował w latach 1940-1942 w krakowskiej Kunstgewerbeschule, a po wojnie na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, uczęszczając jednocześnie na zajęcia w ASP. Zajmował się malarstwem, rysunkiem, ilustracją książkową, ale przede wszystkim scenografią teatralna i filmową. Jako scenograf współpracował ze swoją żoną Lidia Minticz-Skarżyńską Był współzałożycielem Grupy Młodych Plastyków(1942-1947), Klubu Artystów (1948-1949) i 2 Grupy Krakowskiej (1957) W czasie wojny współpracował z Tadeuszem Kantorem w jego Teatrze Podziemnym. W latach 1947-1948 prowadził w Krakowie klub jazzowy. W latach 1959-1959 pracował w Teatrze Lalki i Maski „Groteska” w Krakowie. Wspólnie z żoną przygotowali m.in. „Szewca Dratewkę” Marii Kownackiej w reżyserii Leokadii Serafinowicz (1952), „Igraszki z diabłem” Jana Drdy w inscenizacji Władysława Jaremy (1952), a także widowisko oparte na tekstach K.I. Gałczyńskiego w reżyserii Jaremy (1955). W latach 1958-1990 pracował dla Starego Teatru w Krakowie (m.in. "Indyk, Kaligula", "Opera za trzy grosze", "Tango", "Proces", "Hamlet", "Oresteja", "Diabły z Loudun"), dla innych teatrów w kraju i za granicą oraz do filmów ("Sanatorium Pod Klepsydrą", "Pamiętnik znaleziony w Saragossie", "Lalka", "Historia żółtej ciżemki"). Wspólnie z żoną projektowali też scenografię do przedstawień operowych, m.in. do K. Pendereckiego (Hamburg, 1969), "Balu maskowego" G. Verdiego (Warszawa, 1977). Prace malarskie Skarżyńskiego wyrosły z ducha surrealizmu. Postać ludzka stając się przedmiotem zyskała metaforyczny sens. Jego kompozycje kojarzą się z malarstwem Rene Magritte’a, Giorgia de Chirico, Maxa Ernsta.
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen