Józef MEHOFFER, Sztuka Polska Malarstwo

Chromolitografia, papier, 38 x 28,5 cm, sygn. na płycie l.śr-d.: Józef Mehoffer 1903.

Malarz, twórca witraży i polichromii, grafik, ilustrator, wybitny przedstawiciel sztuki Młodej Polski. Kształcił się w krakowskiej SSP u J. Matejki i W. Łuszczkiewicza. W latach 1889-1890 kontynuował studia w akademii wiedeńskiej, a następnie w Paryżu w École Nationale des Beaux-Arts i Académie Colarossi (1891-1896). W 1902 został profesorem w krakowskiej ASP. Jej rektorem był w latach 1914-1918 oraz 1932-1933. Należał do TAP "Sztuka", której był członkiem-założycielem, angażował się w działalność Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana". Uczestniczył w wielu wystawach, m.in. warszawskiego TZSP, TPSP w Krakowie, Towarzystwa "Sztuka". Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. złoty medal w Paryżu w 1900, złoty medal w St. Louis w 1905, grand prix na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925. Poza malarstwem olejnym do najważniejszych dziedzin jego twórczości należało projektowanie witraży i polichromii. Jest autorem m.in. cyklu 13 witraży dla katedry św. Mikołaja we Fryburgu, zespołu witraży do katedry wawelskiej i kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. Jego polichromie stanowią dekorację skarbca kaplicy na Wawelu, kościoła w Płocku, katedry ormiańskiej we Lwowie (polichromia i mozaiki). Zajmował się grafiką użytkową, współpracował z warszawskim "Życiem" i krakowską "Chimerą", projektował plakaty. Był autorem tekstów o sztuce.