ETIOPSKI synaxarion.

ETIOPSKI synaksarion. 

Tekst liturgiczny, będący przekładem koptyjskiego, dokonanym w XIV wieku i wzbogaconym o tradycje lokalne. Rękopis na pergaminie, pisany w języku "geez" (starożytny język semicki Królestwa Aksum). Rękopis powstał prawdopodobnie w XVII wieku. Zawiera 72 kart pergaminowych z tekstem, w tym 2 kolorowe ilustracje całostronnicowe; oprawa: deska,  oraz tzw. sakwa, tj. etui skórzane (uchwytu rzemiennego brak). Wym. rękop.: 13,5 x 8,5 cm, sakwa: 16,5 x 14,5 cm.
Karty pergaminowe, pożółkłe, zabrudzone, ślady zalania (miejscami mocnego) i zawilgocenia, ubytki kilku kart bez szkody dla tesktu, ślady intensywnego użytkowania. Tekst czytelny w kolorze czarnym i czerwonym. Poszczególne karty wiązane sznurkiem z epoki. Dwie ilustracje, malowidła z wizerunkami świętych. Oprawa: pęknięcia desek, mocne otarcia; skórzane etui z mocnymi otarciami i zabrudzeniami. Synaksarion zawiera życiorysy świętych kościoła koptyjskiego (od XVII wieku pojawiły się żywoty świętych rodzimych), przeplatane legendami, obfitującymi w cudowności; stanowi źródło czytań liturgicznych i uważany jest za podstawowe dzieło literatury etiopskiej. Kościół etiopski, autonomiczna wspólnota chrześcijańska uznaje zwierzchnictwo koptyjskiego patriarchy Aleksandrii. Ostateczny kształt w obrzędowości liturgicznej, został nadany w XIV-XVI wieku, w wyniku akomodacji aleksandryjskiej  liturgii do rodzimej kultury afrykańskiej, pozostającej pod wpływem judaizmu. (Encyklopedia katolicka. Lublin 1983. T.4). Rzadkość.