Wymiary: 61 x 100 cm
sygnowany p.d.: 'Józef Brandt | z Warszawy'
inne tytuły historyczne: Bitwa pod Bałtą, Bitwa z Tatarami pod Bałtą, Potyczka, Utarczka
Pochodzenie
kolekcja Edwarda Rejchera (1852-1927), Aleksandrów Kujawski (zakup od artysty)
Edward Reicher, Warszawa
Janina Grossmanowa, malarka
z historycznej kolekcji rodziny Kunertów, Łódź
Wystawiany
Wystawa zbiorowa dzieł ś. p. Józefa Brandta, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 19 czerwca - 25 sierpnia 1926
Literatura
Józef Brandt 1841-1915, redakcja naukowa Ewa Micke-Broniarek, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2018, nr kat. I.237
Wojciech Kossak, Listy do żony i przyjaciół (1883-1942), t. 1-2, Kraków 1985, s. 358
Oleksandr Fedoruk, Džerela kul'turnih vzaêmin. Ukraïna v tvorčostì pol'skih hudožnikìv drugoï polovini 19-počatku 20 st., Kiiv 1976, s. 39
Sprawozdanie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie za rok 1926, Warszawa 1927, s. nlb.
Antoni Urbański, Wystawa dzieł J. Brandta w Zachęcie, "Ilustracja" 1926, nr 29, s. 7
Przewodnik po Wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych nr 14. Wystawa zbiorowa dzieł Józefa Brandta, Warszawa 1926, s. 18, nr kat. 33
Edward Chwalewik, Zbiory polskie. Archiwa, bibljoteki, gabinety, galerje, muzea i inne zbiory pamiątek przeszłości w ojczyźnie i na obczyźnie w porządku alfabetycznym według miejscowości ułożone, t. 1, Warszawa-Kraków 1926, s. 2
Katalog zbiorów Edwarda Rejchera, Wiedeń 1918, s. 6
"Tygodnik Ilustrowany" 1896, nr 9, s. 170 (il.), 176
ARCHIWALIA:
Archiwum rodziny Pruszaków, zbiory Macieja Stachury, Spis obrazów J. Brandta (sporządzony zapewne przed 1916), rękopis, s. nlb.
Muzeum Narodowe w Krakowie, Dział Inwentarzy, nr 11436, maszynopis
Muzeum Narodowe w Warszawie, Dział Dokumentacji Wizualnej, neg. nr 4916, 100147 oraz Zbiory Ikonograficzne i Fotograficzne, nr inw. DI 39620 MNW, DI 95813/22 MNWW
Biogram
Po ukończeniu Instytutu Szlacheckiego w 1858 wyjechał na studia inżynierskie do paryskiej École des Ponts et Chaussess, ale za namową Juliusza Kossaka poświęcił się studiom malarskim. Przez pewien czas uczył się w pracowni Leona Cognieta, a także korzystał z porad Juliusza Kossaka i Henryka Rodakowskiego. W 1862 wyjechał do Monachium, gdzie rozpoczął naukę w pracowni F. Adama oraz T. Horschelta, a od 17. 02. 1863 studiował w Akademii Monachijskiej, głównie pod kierunkiem K. von. Piloty’ego. W 1869 otrzymał medal 1 klasy na międzynarodowej wystawie w Glaspalast, a od 1878 był honorowym profesorem Akademii. Na stałe osiadł w Monachium, gdzie w 1866 założył pracownię, która skupiała wszystkich przebywających w tym mieście polskich artystów. Od około 1875 prowadził rodzaj nieurzędowej prywatnej szkoły dla młodych malarzy, głównie Polaków. Monachium opuszczał jedynie w miesiącach letnich, które spędzał w swoim majątku Orońsk pod Radomiem oraz podróżując po Podolu, Wołyniu, Ukrainie i europejskiej części Turcji. Był czynnym działaczem Münchener Kunstverein - w latach 1864 - 1913 był członkiem zwyczajnym tego stowarzyszenia, a w roku 1874 i 1875 był członkiem zarządu. Zdobył ogromne powodzenie wśród publiczności oraz wiele najwyższych odznaczeń i tytułów - w 1891 otrzymał wielki złoty medal na międzynarodowej wystawie w Berlinie, od 1875 był członkiem berlińskiej Akademii Sztuki, od 1878 honorowym profesorem Akademii Bawarskiej, a od 1900 członkiem honorowym Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Był przede wszystkim malarzem batalistą. Scenerią przedstawianych przez artystę wydarzeń były najczęściej wschodnie kresy siedemnastowiecznej Rzeczpospolitej, w epoce wojen kozackich i najazdów tatarskich. Główne motywy obrazów artysty to kozacy, Tatarzy, lisowczycy, rycerstwo polskie XVII, gdzie najważniejszą rolę odgrywały konie w efektownych ruchach i barwne postacie jeźdźców w ferworze walki, także sceny z polowań i hałaśliwych bazarów. Obrazy artysty znajdują się prawie we wszystkich muzeach polskich, a także w zbiorach i kolekcjach prywatnych w Europie i Ameryce.
